Μουσκίδι

Μικρός είχα διαβάσει την ακόλουθη διδακτική ιστορία. Μια παρέα παιδιών περπατούσε σ’ ένα πάρκο, όπου υπήρχε μια διακοσμητική λίμνη με έναν βράχο στη μέση. Ο τολμηρός της παρέας έβαλε στοίχημα ότι μπορούσε να φτάσει τον βράχο μ’ ένα άλμα. Πράγματι, πήρε φόρα και πήδησε και πέτυχε τον στόχο. Όταν όμως θέλησε να επιστρέψει, διαπίστωσε ότι ο μόνος τρόπος ήταν να πέσει στο νερό, αφού δεν υπήρχε χώρος πάνω στο βράχο για να τρέξει.

     Θυμήθηκα την ιστορία αυτή ακούγοντας ποικίλα σχόλια για τις πρόσφατες κινήσεις του Ερντογάν. Μια εκτίμηση ήταν ότι θέλει πλέον να απεμπλακεί από την κρίση που ο ίδιος δημιούργησε, χωρίς όμως να χάσει και τη μάχη των εντυπώσεων και των προσχημάτων, για να μη φανεί ότι υποχωρεί με την ουρά στα σκέλια. Τόσο οι αναφερόμενες υποθέσεις για πιθανό θερμό επεισόδιο όσο και οι ‘τζαμοποιήσεις’ της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας μπορεί να εντάσσονται σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Κι αν αληθεύει αυτό που έγραψε η ‘Die Welt’, ότι ζήτησε από τους στρατηγούς να βυθίσουν ελληνικό πλοίο αλλά εκείνοι αρνήθηκαν, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την ρήση του Κλεμανσώ ότι «ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να τον αφήνουμε στους στρατιωτικούς». Βέβαια, όπως δείχνει η ιστορία, ό,τι και να κάνεις τελικά δεν το γλιτώνεις το μουσκίδι. Δεν είναι όμως καλύτερα να προβλέπεις τις συνέπειες των ενεργειών σου και να μη συμπαρασύρεις στην αλαζονική ανοησία σου τόσους και τόσους ανθρώπους;