Φόρος τιμής

 

Εδώ και δυόμισι μήνες μπήκε στα σπίτια μας και έγινε μέλος της οικογενείας μας και προσωπικός μας φίλος και σύμβουλος υγείας. Ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας μας αποχαιρέτισε χθες, τουλάχιστον προσωρινά (και ελπίζουμε για το ‘ουδέν μονιμώτερον’…), μ’ ένα λόγο που αξίζει να προσεχθεί από όλους τους σημερινούς Έλληνες, για πολλούς λόγους:

     Για το ύφος του: απλό, χωρίς φτιασίδια, χωρίς ρητορικά σχήματα, χωρίς έπαρση, στόμφο ή κομπασμό, χωρίς το κόμπλεξ της παρατεταμένης δημοσιότητος, με το σθένος και την ταπείνωση να λέει ότι «δεν ξέρουμε».

     Για το περιεχόμενό του: ουσία τεκμηριωμένη, με γραπτά στοιχεία, χωρίς αερολογίες και μεγαλόστομες υποσχέσεις.

     Για τη ζεστασιά του: αυτός που σου μιλούσε ήταν ο γείτονας της διπλανής πόρτας, όχι ο επικεφαλής ακαδημαϊκός μιας ομάδας εμπειρογνωμόνων.

     Για την ανθρωπιά του: είναι ο άνθρωπος που βούρκωνε, που κόμπιαζε από συγκίνηση, που ζούσε το πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει, κρύβοντας συγχρόνως την πίκρα που τον πότιζαν ασυλλόγιστα πολλοί ‘άνθρωποι’, από όλο το πολιτικό και θρησκευτικό φάσμα.

     Σ’ όλο αυτό το διάστημα εισέπραξε ‘αντί του μάννα χολήν’: δυσπιστία, ειρωνείες, ύβρεις, λάσπη, εμπαθή σχόλια και κακοήθειες (ότι βγάζει λεφτά, ότι έχει εξασφαλίσει θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, ότι συμπράττει με τους εχθρούς της εκκλησίας…), σε γνήσιο ‘ρωμέικο’ στυλ. Μεταχείριση καθόλου άγνωστη σε όσους κατά καιρούς ανέλαβαν με ανιδιοτέλεια να υπηρετήσουν την πατρίδα τους σε διάφορες θέσεις.

     Ντρεπόμαστε να τον κοιτάξουμε στα μάτια. Ίσως δεν τον αξίζαμε. Στην τελευταία χθεσινή του ενημέρωση, αφού μας ζήτησε συγγνώμη, μας είπε ως μόνη του υπεράσπιση, ότι αν δεν είχαμε πάρει τα μέτρα που πήραμε θα είχαμε δεκατρείς χιλιάδες νεκρούς αντί για εκατόν εβδομήντα τρεις.

     Δεν πρόσθεσε, δεν άφησε πουθενά να εννοηθεί «… ευτυχώς που είχατε εμάς». Κάτι τέτοιο περιμέναμε να ακούσουμε; Δεν είναι δημαγωγός. Είναι Άνθρωπος και Επιστήμονας.

     Κύριε Τσιόδρα, σου ζητούμε συγγνώμη για την αχαριστία μας και για την πίκρα που σε ποτίσαμε. Ας το πούμε εμείς: «Ευτυχώς που είχαμε εσένα». Δόξα τω Θεώ. Σε ευχαριστούμε.

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή]

     ΥΓ. Δείτε ΕΔΩ και τις εντυπώσεις κάποιων από τους φοιτητές του.