Χαρμολύπη

Μέσα στα διάφορα δεινά του κόσμου, με τα προβλήματα και τις δυσκολίες και τα διλήμματα που δημιουργούν σε έθνη ολόκληρα και κυβερνήσεις και παγκόσμιους οργανισμούς, η εκδημία ενός ηλικιωμένου γέροντος θα ακουγόταν ίσως σαν σταγόνα σε ωκεανό. Όταν όμως ο γέρων αυτός είναι ο πατήρ Γερβάσιος Ραπτόπουλος, η αναχώρησή του από τα εγκόσμια είναι γεγονός πνευματικό, με αντίκτυπο και απήχηση πολύ μεγαλύτερη από το φυσικό της μέγεθος. Διότι ο π. Γερβάσιος έγινε γνωστός παγκόσμια ως ‘φίλος των φυλακισμένων’, με τη μακρόχρονη διακονία του σε χιλιάδες ανθρώπους που βρέθηκαν πίσω από τα σίδερα για ποικίλες αφορμές, από τις πιο ευτελείς οικονομικές μέχρι τις πιο βαρειές ποινικές, αφήνοντας τη σφραγίδα της παρουσίας του στις καρδιές των ανθρώπων αυτών και αλλάζοντας την τροχιά της σκέψης και της ζωής τους. Πολλά γράφτηκαν και θα γραφούν για τον άνθρωπο και το έργο του (π.χ. ΕΔΩ). Επί σειρά ετών το όνομά του εμφανιζόταν στις υποψηφιότητες για το βραβείο Νόμπελ ειρήνης. Όπως όμως προσφυώς γράφτηκε, εκείνος ήταν νομπελίστας του ουρανού. Είχαμε σήμερα την ευλογία να βρεθούμε μέσα στο ‘χαροποιόν πένθος’ της εξοδίου ακολουθίας του, όπου πλήθος κλήρου και λαού τον αποχαιρέτισε με την βεβαιότητα ότι ένας ακόμη αγαθός και πιστός δούλος εισήλθε ‘εις την χαράν του Κυρίου του’. Την ευχή του να έχουμε.