Όπως προαιρείσθε

Ξαναδιαβάζοντας τις μέρες αυτές τις πατρικές ‘Ομιλίες στην Αποκάλυψη του Ιωάννου’, συναντώ τις ακόλουθες σκέψεις, που είναι ιδιαίτερα επίκαιρες και ανταποκρίνονται στις διάφορες γνώμες που διατυπώνονται στα Μέσα με αφορμή την παρούσα επιδημία:

     «Οἱ ἴδιες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ ἔχουν διαφορετικὸ ἀποτέλεσμα στοὺς διαφόρους ἀνθρώπους ἀνάλογα μὲ τὴν προαίρεσί τους καὶ τὴν ψυχική τους κατάστασι. Οἱ εὐάγωγοι καὶ καλοπροαίρετοι καὶ καλλιεργημένοι ψυχικὰ καλλιεργοῦνται ἀκόμη περισσότερο καὶ γίνονται δεκτικώτεροι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς σωτηρίας· ἐνῷ οἱ σκληροὶ καὶ ἀμετανόητοι σκληρύνονται ἀκόμη περισσότερο καὶ γίνονται τελείως ἀκατάλληλοι γιὰ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Μερικοὶ κατηγοροῦν γι᾿ αὐτὸ τὸν Θεὸ ὡς ἄδικο καὶ αὐθαίρετο· δὲν ἔχουν ὅμως δίκαιο. Αἴτιος τῶν διαφορετικῶν ἀποτελεσμάτων δὲν εἶναι ὁ Θεὸς, ἀλλὰ ἡ δική μας προαίρεσις. Ἂν ἡ προαίρεσίς μας εἶναι ἀγαθή, ἀγαθὰ θὰ εἶναι καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ· ἂν ὅμως ἡ προαίρεσίς μας εἶναι κακή, καὶ τὰ ἀποτελέσματα θὰ εἶναι δυσάρεστα. Ἐξ ἄλλου ὁ Θεὸς ὡς παντογνώστης γνωρίζει τὴν προαίρεσι τοῦ καθενὸς καὶ δὲν ἀδικεῖ κανένα» [Ομιλία ΛΔ΄].

     Συνεπώς ας μην παραξενευόμαστε που άλλοι μαλακώνουν και άλλοι σκληρύνονται. Έτσι ήταν και θα είναι πάντα. Ο λογαριασμός θα γίνει στο ‘ταμείο’ της εξόδου.