Ταξιδιωτικό χάος

Μετά από ολιγοήμερη απόδραση-ανάταση στο Άγιον Όρος, ανοίγω τις εφημερίδες για ενημέρωση-προσγείωση στα του κόσμου τούτου. Πρώτη είδηση: πτώχευσε η εταιρεία Thomas Cook, το αρχαιότερο (από το 1841) ταξιδιωτικό πρακτορείο στον κόσμο. Χρειαζόταν 200 εκατομμύρια λίρες σε κεφάλαια για να αποφύγει τη χρεωκοπία, η οποία οδηγεί κάπου 22.000 εργαζομένους ανά τον κόσμο (9000 μόνο στη Βρετανία) σε ανεργία, αλλά και αφήνει μετέωρους κάπου εξακόσιες χιλιάδες τουρίστες σε διάφορα θέρετρα ανά την υφήλιο που θα πρέπει να επαναπατρισθούν από εκεί που βρέθηκαν όταν τους πέτυχε το ‘κανόνι’ (φαντάζονταν όλοι αυτοί που θα πήγαιναν όταν αγόραζαν τα εισιτήριά τους;). Χώρια οι ακυρώσεις εκδρομών, ταξιδιών και διακοπών και τουριστικών πακέτων που οι ξένοι, κυνηγώντας τις οικονομικές προσφορές, κλείνουν από τον προηγούμενο χρόνο, κάτι που με τη σειρά του επηρεάζει δραστικά τις χώρες υποδοχής των τουριστών, όπως η Ελλάδα. Θα βρεθούν βέβαια εναλλακτικές λύσεις, αλλά η αναστάτωση δεν παύει να είναι μεγάλη.
     Η πρώτη σκέψη που κάνω είναι ότι ο Ιούλιος Βερν είχε προβλέψει κάτι παρόμοιο στο μυθιστόρημά του ‘Γραφείο ταξιδιών Τόμσον και Σία’ (στην πραγματικότητα το έγραψε ο γιος του Μισέλ και κυκλοφόρησε το 1907). Η δεύτερη σκέψη είναι βέβαια πως «ό,τι φουσκώνει ξεφουσκώνει», ή όπως στην προκειμένη περίπτωση σκάζει με πάταγο και απρόβλεπτες συνέπειες. Το πρόβλημα με όλα τα μεγάλα ανθρώπινα εγχειρήματα είναι ότι όσο απλώνονται και υπερεκτείνονται και ξεπερνούν το μέτρο (από φιλοδοξία, απληστία ή και απλώς από απρονοησία) τόσο πιο οδυνηρά είναι τα αποτελέσματα από το ‘μπαμ’ που κάποια στιγμή θα συμβεί με μαθηματική ακρίβεια. Αλλά να μιλάει κανείς για σύνεση και μέτρο στον κόσμο των μεγάλων επιχειρήσεων θεωρείται ηττοπαθές και ανάξιο λόγου. Κι έτσι φτάνουμε κάθε τόσο να ακούμε για οικονομικές καταστροφές τέτοιου μεγέθους. Θα διδαχθούμε άραγε ποτέ από τα αρνητικά αυτά παραδείγματα;