Αλλαγές

Πάντα όταν απουσιάζει κανείς κάτι χάνει και κάτι κερδίζει. Η τρέχουσα επικαιρότητα δεν τον αγγίζει όταν βρίσκεται εκτός συνόρων, έστω κι αν αυτό συμβαίνει σε περίοδο αυξημένου ενδιαφέροντος λόγω της μετεκλογικής περιόδου.  Κέρδος αυτό, παράγων ψυχικής ηρεμίας, ιδίως όταν συνδυάζεται με οκταήμερη περιοδεία στη γνωστή από παλιά αγγλική ύπαιθρο, με επισκέψεις-προσκυνήματα στο μοναστήρι του Essex για το μνημόσυνο του γέροντος Σωφρονίου, στην ακριτική Ορθόδοξη εκκλησία του Inverness με μια χούφτα ‘πρωτοχριστιανούς’ διαφόρων εθνοτήτων και στη μεγαλύτερη αλλά εξίσου αυθεντική και γνήσια ενορία του Εδιμβούργου με τους φιλόξενους πατέρες και αδελφούς της (και τον τάφο του παλαιού και σεβαστού π. John Moir στο Dean Cemetery), για να μη λησμονήσουμε και τον St Cuthbert, Ορθόδοξο άγιο του 7ου αιώνα, που ο τάφος του βρίσκεται μέσα στον τεράστιο καθεδρικό ναό του Durham. Δόξα τω Θεώ για την ευκαιρία αυτή.
     Επιστρέφοντας στα ίδια, διαπιστώνει κανείς ότι κάποια πράγματα δεν δείχνουν να αλλάζουν. Πρωί-πρωί στο ραδιόφωνο ακούω μια κυρία να κόπτεται για «εκλογική λεηλασία του παλιού ΠΑΣΟΚ» και για κεντροαριστερά και για σοσιαλδημοκρατία, λες και το ζητούμενο της πολιτικής ζωής του τόπου είναι η πάση θυσία συντήρηση ανθρωπίνων κατασκευασμάτων και όχι η συνολική πρόοδος του έθνους. Ευτυχώς όμως υπάρχει και η altera pars. Εκλέγεται πρόεδρος της νέας Βουλής σχεδόν παμψηφεί (283/300) ο Κώστας Τασούλας, που με εντυπωσιάζει με τον καλλιεργημένο λόγο του, με ιστορικές και λογοτεχνικές αναφορές. Μακάρι να σηματοδοτεί μια ‘καλή αλλοίωση’ στα ήθη του ελληνικού κοινοβουλίου, ώστε μια μέρα να μη διστάζουμε να το ξαναγράφουμε με κεφαλαίο Κ.  

 Από τις τοιχογραφίες της νέας τράπεζας στο μοναστήρι του Essex.

 Ο τάφος του Fr John Moir στο Εδιμβούργο.

Ο τάφος του Αγίου Cuthbert στον καθεδρικό ναό του Durham.