Διαπλοκή

Συνήθως χρησιμοποιούμε τον όρο ‘διαπλοκή’ για να αναφερθούμε σε αφανείς και αμοιβαία επωφελείς διασυνδέσεις και εξυπηρετήσεις μεταξύ εξουσίας, μέσων ενημέρωσης και διαφόρων εταιρειών (π.χ. κατασκευαστικών) και άλλων οικονομικών παραγόντων, ώστε οι μεν να διευκολύνουν, να μεγιστοποιούν και να διασφαλίζουν την κερδοφορία των δε, οι οποίοι με τη σειρά τους στηρίζουν τους πρώτους και αποδίδουν την ‘ευγνωμοσύνη’ τους με διάφορα ανταλλάγματα. Να όμως που και οι διάφορες εξουσίες δεν είναι τόσο ανεξάρτητες μεταξύ τους όσο θεωρητικά λέγεται [βλ. ΕΔΩ]. Έτσι υποτίθεται ότι νομοθετική και εκτελεστική εξουσία είναι δυο διαφορετικά πράγματα, κάτι που βλέπουμε π.χ. σε πιο ώριμες κοινοβουλευτικά χώρες, όπου η αντίστοιχη βουλή ή γερουσία δεν ενεργεί ως υποπόδιο ή εφαλτήριο του πρωθυπουργού ή του προέδρου για την επίτευξη των σκοπών του. Αν αυτό φαίνεται ως εμπόδιο στη διακυβέρνηση μιας χώρας, ας σκεφθούμε ότι τα αυτοκίνητα δεν χρειάζονται μόνο κινητήρα, αλλά (ίσως περισσότερο) και σύστημα διεύθυνσης που θα συγκρατεί μια ανεξέλεγκτη πορεία προς το άγνωστο.  

     Κι ερχόμαστε στα καθ’ ημάς. Ποια είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας; Όταν ο βουλευτής είναι και υπουργός, μέσα στη βουλή ενεργεί ως νομοθέτης ή ως εκτελεστής του νόμου; Όταν η βουλευτική του θέση και το πολιτικό του μέλλον εξαρτώνται από τον αρχηγό του κόμματος και ο τελευταίος είναι και πρωθυπουργός, πόση ελευθερία κινήσεων έχει στο να υποστηρίξει θέσεις που μπορεί να τον φέρουν σε αντίθεση με τον ‘ηγέτη’; Τα απλά αυτά καθημερινά παραδείγματα (υπάρχουν και πολυάριθμα άλλα) δείχνουν πόσο αγκαλιασμένες και αλληλένδετες είναι στα μέρη μας οι δυο εξουσίες, σε βαθμό που δεν θα ήταν άστοχο να μιλούμε για διαπλοκή τους. Ας μην επεκτείνουμε το θέμα στην τρίτη εξουσία, που προσπαθεί (πιστεύω) στο μέτρο του δυνατού να κρατιέται έξω από το κύκλωμα αυτό, όσο κι αν δέχεται κάθε τόσο τις προκλητικές παρεμβάσεις των άλλων δύο.