Πάγκαλος

Δεν πρόκειται για τον δίκαιο Ιωσήφ της Παλαιάς Διαθήκης που εορτάζουμε σήμερα αλλά για τον ομώνυμο πρώην υπουργό. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος έχει γίνει κατά καιρούς στόχος πολλών σχολίων και αντιδράσεων, όχι πάντα ευμενών, για τον χειρισμό διαφόρων θεμάτων και τον, ας πούμε, ιδιόρρυθμο τρόπο προσέγγισής του στα πράγματα. Ξαφνιάζει συνεπώς (όχι δυσάρεστα) το άρθρο του στην Καθημερινή, όπου εισηγείται δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση των καταλήψεων και των συναφών αντικοινωνικών φαινομένων και εγκληματικών πράξεων που έχουν λάβει επιδημικές διαστάσεις στη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Πολύ καλά ως εδώ. Ωστόσο, για να πω την ‘κακία’ μου, τα προτείνει όλα αυτά από τα θεωρεία της δημόσιας ζωής και όχι από την πολιτική σκηνή, και εκ του ασφαλούς, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να του ζητήσει κανείς να τα εφαρμόσει, αναλαμβάνοντας το σχετικό κόστος. Άλλωστε, είχε την πολύ καλή ευκαιρία να το πράξει την εποχή που ήταν υπουργός δημοσίας τάξεως. Να ισχύει άραγε κι εδώ το «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα»;