Άρχοντες

Κρατώ στα χέρια μου τις ‘Ομιλίες στη Σοφία Σειράχ’ του μακαριστού πατέρα μας, που πρόσφατα κυκλοφόρησαν σε μια φροντισμένη, όπως πάντα, έκδοση από το ‘Περιβόλι της Παναγίας’. Σε μια εβδομάδα κλείνουν πέντε χρόνια από την εκδημία του, αλλά ‘ζῇ καὶ παρ᾽ ἡμῖν ὡς λαλῶν ἐκ τῶν βίβλων’. Φροντίζει να μας θυμίζει την παρουσία του με τα κείμενά του. Ανοίγω στην τύχη τον τόμο και διαβάζω:

     «Γεννιέται βέβαια εὔλογα τὸ ἐρώτημα: Γιατί ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει πολλὲς φορὲς νὰ παίρνουν τὴν ἐξουσία ἄρχοντες κακοὶ καὶ ἀνάξιοι; Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ἀπαντήσουμε, γιατὶ δὲν εἴμαστε σὲ θέσι νὰ γνωρίζουμε τὶς βουλὲς καὶ τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ. Ἕνα ὅμως μποροῦμε νὰ ποῦμε μὲ βεβαιότητα: ὅτι οἱ κακοὶ ἄρχοντες εἶναι ἕνα παιδαγωγικὸ καὶ σωφρονιστικὸ μέσον στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, ποὺ τὸ χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ σωφρονίση καὶ νὰ ἐπαναφέρη στὸν ἴσιο δρόμο τοὺς λαοὺς ποὺ παρεκτρέπονται· καὶ ἀκόμη, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήση νὰ ἐκτιμήσουν τὴν ἀξία τῶν καλῶν ἀρχόντων, τοὺς ὁποίους πολλὲς φορὲς περιφρονοῦν καὶ παραγκωνίζουν, προτιμώντας τοὺς δημαγωγούς, ποὺ τοὺς ὑπόσχονται πολλὰ ὡραῖα καὶ δελεαστικά, τὰ ὁποῖα συνήθως μένουν ἀπραγματοποίητα. Ὅταν λοιπὸν πέφτουμε σὲ χέρια κακῶν ἀρχόντων, ἂς ἀναλογιζώμαστε τὴ δική μας εὐθύνη, ἂς βλέπουμε τὴν ἠθική μας κατάπτωσι καὶ ἂς ἐπιστρέφουμε μετανοημένοι στὸν Κύριο, ζητώντας τὸ ἔλεός του καὶ παρακαλώντας τον νὰ ἀναδείξη καλοὺς καὶ συνετοὺς ἄρχοντες. Καὶ ἐκεῖνος θὰ τὸ κάνη στὸν κατάλληλο καιρό».

     Πιο επίκαιρο δεν γίνεται!