Αλεπουδίσματα

Με έκπληξη διάβασα την επιστολή του καθηγητή της Ψυχιατρικής Π. Σακκά (Καθημερινή 13/3/2019) για την οικογένεια. Ούτε λίγο ούτε πολύ, εισηγείται να αποδεχθούμε το «γαλλικό μοντέλο» της οικογένειας, την κατάργηση του πατέρα και την προσαρμογή στις «νέες σχέσεις των μελών της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας μας».

     Ως μέλος της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου που οφείλει το ζην σε πατέρα και μητέρα, τους οποίους αναγνωρίζει και ευγνωμονεί για την προσφορά και την παρουσία τους στη ζωή του, αρνούμαι να υποκαταστήσω τα ιερά αυτά ονόματα με αριθμούς (γονέας 1 και 2) και να δεχθώ την κατάργηση της θέσης και του ρόλου των προσώπων αυτών από τον οικογενειακό και κοινωνικό χώρο. Η ύπαρξη μονογονεϊκών οικογενειών και ανθρώπων που γεννήθηκαν από κατεψυγμένο σπέρμα, δανεικά ωάρια ή παρένθετες μητέρες και που δεν γνώρισαν για οποιονδήποτε λόγο κάποιον από τους δυο φυσικούς γονείς τους πρέπει να αντιμετωπίζεται κατά περίπτωση με ανάλογη ευαισθησία, δεν επιτρέπεται όμως να αλλοιώσει καταναγκαστικά την φυσική και θεσμική τάξη της οικογένειας στον υπόλοιπο κόσμο.

     Ο αρχαίος διδακτικός μυθοπλάστης Αίσωπος μας έχει κληροδοτήσει εκτός άλλων και την ιστορία με την αλεπού που της κόπηκε η ουρά και ήθελε να πείσει και τις άλλες αλεπούδες ότι αυτό είναι το φυσιολογικό και ότι η ουρά είναι εμπόδιο. Δυστυχώς στη σημερινή πραγματικότητα, η κάθε μειοψηφία προσπαθεί να επιβάλει τη δική της άποψη στο σύνολο, ώστε να αμβλύνει τα αισθήματα κατωτερότητος που της προκαλεί η δική της στέρηση. Θα αποδεχθούμε αδιαμαρτύρητα αυτόν τον καταναγκασμό;

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή]