'Ευκαιρίες'

Στον απόηχο της κοινοβουλευτικής έγκρισης της ‘συμφωνίας των Πρεσπών’ (αν και με την εικόνα που δίνει το κοινοβούλιο αυτό ιδίως τις μέρες μας θα έπρεπε να σταλεί επειγόντως ή στη φυλακή ή σε κάποιο ψυχιατρικό κατάστημα) διαβάζω χθεσινό άρθρο του καθηγητή Γ. Παγουλάτου στην Καθημερινή (‘Μετά τις Πρέσπες ας δούμε τις ευκαιρίες’). Προβάλλει μεταξύ άλλων τα ‘θετικά της συμφωνίας’:
     ‘Ο κόσμος θα σταματήσει να αναφέρεται επισήμως στη χώρα αυτή ως «Μακεδονία»... Η «Βόρεια Μακεδονία» θα είναι μια μικρή χώρα εξαρτημένη από την Ελλάδα και στραμμένη προς τη Θεσσαλονίκη.’
     Λοιπόν, από την εποχή του θαλασσοπόρου Amerigo Vespucci (πέθανε το 1512) Αμερική λέγεται ολόκληρη η ήπειρος που καταλαμβάνει το Δυτικό Ημισφαίριο. Ωστόσο, υπάρχει κανείς που να λέει ‘Αμερική’ και να εννοεί άλλη χώρα εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες; Όταν λέμε ‘Αμερικανοί’ δεν εννοούμε τους Μεξικανούς, τους Καναδούς ή τους Βραζιλιάνους ή άλλους λαούς της ηπείρου αυτής, αλλά μόνο τους πολίτες των ΗΠΑ, τους οποίους ουδείς πώποτε αποκάλεσε ‘Ηνωμενοπολιτειοαμερικανούς’. Τα σύνθετα ονόματα είναι μόνο για να υπάρχουν σε κάποια συμφωνία και κάνουν τον υπόλοιπο κόσμο να γελάει. Αν ακούσει ποτέ ο καθηγητής να αναφέρεται το γειτονικό κράτος διεθνώς ως ‘Βόρεια Μακεδονία’, να το πει και σε μας. Όσο για την εξάρτηση της γείτονος από την Ελλάδα, είναι πολύ αυτάρεσκο να πιστεύουμε κάτι τέτοιο: από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία θα είναι η εξάρτηση, και η Θεσσαλονίκη μάλλον θα είναι ‘σκοτεινό αντικείμενο του πόθου’ των γειτόνων μας. Από έναν καθηγητή Ευρωπαϊκής Πολιτικής θα περιμέναμε άλλο επίπεδο κατανόησης.