Ηχητικά

Με αφορμή πρόσφατη εμπειρία (που δεν ήταν βέβαια η πρώτη) θα ήθελα να θέσω το ζήτημα του θορύβου στα «γλέντια» κυρίως των γάμων. Σ’ αυτά μερικές εκατοντάδες άνθρωποι υποχρεούνται να περάσουν κάποιες ώρες σ’ έναν κλειστό χώρο τρώγοντας, πίνοντας και –υποτίθεται– διασκεδάζοντας υπό τον αδιάκοπο καταιγιστικό βομβαρδισμό των τυμπάνων τους από εκκωφαντική μουσική που κάνει πρακτικά αδύνατη κάθε είδους λεκτική επικοινωνία μεταξύ τους. Η εμπειρία είναι επώδυνη, με άμεσες και απώτερες συνέπειες για την ακοή, καθώς το επίπεδο της ηχορρύπανσης είναι τέτοιο που σε οποιονδήποτε άλλο χώρο θα αποτελούσε βάναυση παραβίαση των κανονισμών υγιεινής και ασφάλειας εργασίας. Και όμως, στον θόρυβο αυτό εκτίθενται αφενός οι εργαζόμενοι στον χώρο σερβιτόροι και άλλοι υπάλληλοι και αφετέρου οι συνδαιτυμόνες, που συνήθως θέλουν να ανταλλάξουν και δυο κουβέντες σε τόνο πολιτισμένο. Στους τελευταίους περιλαμβάνονται και πολλά μικρά παιδιά, για τα οποία η ζημία της ακοής μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερη. Και βέβαια το επίπεδο της μουσικής δεν έχει καμία σχέση με τον βαθμό της διασκέδασης: η ατμόσφαιρα θα ήταν πολύ πιο απολαυστική με το ένα τέταρτο (ή και λιγότερο) της έντασης. Μήπως μετά το κάπνισμα θα πρέπει να εφαρμοσθεί και η νομοθεσία για τον θόρυβο;

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 17/1/2019]