Ποια ανεξιθρησκία;

Είναι κάποιες ειδήσεις που σου σηκώνουν την τρίχα, αν έχεις μια στοιχειώδη ευαισθησία για τα όσα γίνονται στον κόσμο. Όπως π.χ. η περίπτωση της Άσια Μπίμπι, μιας απλής 47χρονης γυναίκας από το Πακιστάν, μητέρας πέντε παιδιών, που εδώ και πέντε χρόνια ήταν καταδικασμένη σε θάνατο από ισλαμικό δικαστήριο. Το έγκλημά της; Είναι Χριστιανή, και στο χωράφι που δούλευε έδωσε σε δυο άλλες εργάτριες, Μουσουλμάνες, να πιούν νερό από το ποτήρι που είχε πιεί η ίδια. Αυτό θεωρήθηκε προσβολή και βλασφημία προς τον προφήτη, και οι δυο διψασμένες, προφανώς από ευγνωμοσύνη, το κατήγγειλαν στον ιμάμη της περιοχής, κι εκείνος στην αστυνομία. Η καταδίκη έγινε με συνοπτικές διαδικασίες, αλλά η παγκόσμια κατακραυγή οδήγησε σε καθυστέρηση της εκτέλεσης (με απαγχονισμό) και την αναψηλάφηση της δίκης. Προχθές το δικαστήριο τελικά αθώωσε τη γυναίκα.
     Τέλος καλό, όλα καλά; Μακάρι να ήταν έτσι. Οι ειδήσεις μας λένε ότι με το άκουσμα της απόφασης ξέσπασαν μαζικές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα με αίτημα τη θανάτωση όχι μόνο της ‘ένοχης’ γυναίκας, αλλά και των τριών δικαστών που την αθώωσαν. Πρωτοστατεί, όπως διαβάζουμε, ένα φανατικό κόμμα, το TLP, που μόνος σκοπός ύπαρξής του είναι η καταπολέμηση της βλασφημίας (όπως την καταλαβαίνουν αυτοί). Ωστόσο το θέμα έχει πάρει τις τεράστιες διαστάσεις μιας δασικής πυρκαγιάς που τη φυσάει ούριος άνεμος. Για ποιο νόμο και ποια τάξη μπορεί να μιλήσει κανείς σε τέτοια ατμόσφαιρα;
     Με κίνδυνο να θεωρηθώ ρατσιστής, ας προεκτείνω τις σκέψεις που προκαλούν τέτοια γεγονότα στη δική μας ήπειρο. Με δεδομένη την κατάσταση των συνόρων μας και με τα μυαλά που η Ευρώπη (και οι ημέτεροι ιθύνοντες) κουβαλάει, πόσος χρόνος χρειάζεται για να αντιμετωπίσουμε και στα μέρη μας ανάλογα φαινόμενα; Σίγουρα δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι ίδιοι. Πόσες λογικές φωνές όμως μπορούν να ακουστούν στο Πακιστάν (ή σε άλλες ισλαμικές χώρες) μέσα στη γενική αναταραχή; Και ποιος μπορεί αφελώς να ονειρεύεται ότι η ανεξέλεγκτη ροή θρησκευτικών πληθυσμών (που γίνεται μόνο προς μία κατεύθυνση…) θα συνεχίσει να εγγυάται τη θρησκευτική ελευθερία που η Δύση θεωρεί δικαίωμα και κατάκτηση εδώ και αιώνες; Όταν η φωτιά φτάσει στο σπίτι μας, θα είναι πολύ αργά για να σκεφθούμε την πυρασφάλεια.