Αλληλεγγύη

Η περιπέτεια των 12 παιδιών που παγιδεύτηκαν στο πλημμυρισμένο υπόγειο σπήλαιο στην Ταϊλάνδη συγκέντρωσε το ενδιαφέρον και την αγωνία της παγκόσμιας κοινής γνώμης εδώ και δυο εβδομάδες. Δικαιολογημένα, αφού ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση, τόσο για την νεαρή ηλικία των εγκλωβισμένων όσο και για τη δυσκολία του εγχειρήματος, που στοίχισε τη ζωή σε έναν δύτη. Άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο, ειδικοί στις σπηλαιοκαταδύσεις, συνέτρεξαν για να βοηθήσουν, δίνοντας μάχη με τον χρόνο και με τους απειλητικούς τροπικούς μουσώνες. Και ασφαλώς πολλοί θα είναι εκείνοι που προσευχήθηκαν -- άλλου είδους συνδρομή, απόλυτα απαραίτητη. Το σημερινό αίσιο τέλος της ιστορίας αυτής ήταν πηγή ανακούφισης και ευχαριστίας για όλους. Μακάρι βέβαια να μη συμβαίνουν τέτοια δραματικά γεγονότα. Ίσως όμως και να χρειάζονται, για να μας θυμίζουν ότι το βασικό μας χρέος είναι να βλέπουμε τους άλλους σαν ανθρώπους ομοιοπαθείς μας. Τελικά η σύμπραξη για το καλό μπορεί να ξεπερνάει τα φυσικά εμπόδια και να φέρνει αγαθά αποτελέσματα, «του Κυρίου συνεργούντος».