Α λα καρτ

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για το προωθούμενο ‘νέο’ μάθημα των Θρησκευτικών στην εκπαίδευση δεν ήταν βέβαια αυτό που περίμεναν οι κυβερνητικοί εισηγητές του. Με ψήφους 20:5 το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματικό το πρόγραμμα αυτό, και οι πάτρωνές του (υπουργείο παιδείας και κυβερνών κόμμα) ξύνισαν τα μούτρα και έσπευσαν να προβούν σε δηλώσεις περί ακραίων στοιχείων, σκοταδισμού και οπισθοδρόμησης. Δεν περιμέναμε βέβαια κάτι διαφορετικό από ανθρώπους που έχουν μια κάπως ιδιόμορφη αντίληψη περί δικαιοσύνης (το λέω όσο γίνεται πιο ανώδυνα). Διότι είναι σαφές ότι η εκτελεστική εξουσία σέβεται τη δικαιοσύνη όσο η τελευταία δεν μπαίνει εμπόδιο στις επιδιώξεις της. Τότε η δικαιοσύνη είναι ‘ανεξάρτητη’ και αξιοσέβαστη. Σε αντίθετη περίπτωση καταφεύγει στη γνωστή τακτική της υβριστικής απαξίωσης: όποιος δεν ακολουθεί τη γραμμή μας είναι ακραίος, ρατσιστής, σκοταδιστής και άλλα συναφή. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται και στα γήπεδα; Αν ο διαιτητής ευνοεί την ομάδα ‘μας’, είναι άξιος και δίκαιος. Αν σφυρίζει εναντίον μας (κατά τη γνώμη μας), είναι ‘πουλημένος’. Διαλέγετε και παίρνετε.