Κλείνοντας

Το τέλος του χρόνου μας επεφύλασσε έναν μποναμά... αγιοβασιλιάτικο: μια τριήμερη εκδρομή με εκλεκτή συντροφιά στην Εύβοια, που περιλάμβανε προσκυνηματικές επισκέψεις σε μοναστήρια γνωστά και άγνωστα, όπως την Παναγία Ξενιά, τη Μονή Δαμάστας, τον Άγιο Χαραλάμπη Αυλωναρίου, τον Άγιο Γεώργιο Αρμά, την Παναγία της Μακρυμάλλης. Τόποι δύσβατοι, άνθρωποι λίγοι αλλά ιδιαίτεροι, που αγωνίζονται μέσα σε συνθήκες αντίξοες χωρίς να υπολογίζουν κόπους και θυσίες, για να διατηρούν τα καντήλια και τις μνήμες των αγίων αναμμένες και ζωντανές για παραδειγματισμό και ενίσχυση όλων ημών. Ακούσαμε θαύματα, προσκυνήσαμε εικόνες και λείψανα που διηγούνται τη δική τους ιστορία, με κοινό νήμα την πίστη που ξεπερνά την λογική και παραμερίζει τα ανθρώπινα εμπόδια. Τελικός προορισμός και αποκορύφωμα η προσκύνηση του σκηνώματος του Αγ. Ιωάννη του Ρώσου στο Προκόπι (όπου λειτουργηθήκαμε χθες το πρωί) και του τάφου του Αγ. Ιακώβου (Τσαλίκη) και της κάρας του Οσίου Δαβίδ του Γέροντος στην ομώνυμη μονή στις Ροβιές. Ο καιρός εξαιρετικός για την εποχή, δεν μας δημιούργησε προβλήματα, αλλά πιάσαμε και χιόνια στα ψηλότερα μέρη! Πολλά τα συναισθήματα, ας σημειώσω μια σκέψη μόνο, με το κλείσιμο του 2017: Είναι δυνατόν ένας τόπος που κρύβει τόσους αγίους, και που γεννά ακόμη και στις μέρες μας καινούργιους, να παραμείνει επ’ αόριστον σε κρίση και αδιέξοδο σαν αυτό που βιώνουμε τόσα χρόνια; Μήπως αναζητούμε βοήθεια και λύσεις σε λαθεμένα μονοπάτια;

     Με τα λόγια του Αγ. Αδελφοθέου Ιακώβου, του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε σήμερα, Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση, «ἐὰν ὁ Κύριος θελήσῃ, καὶ ζήσομεν καὶ ποιήσομεν τοῦτο ἢ ἐκεῖνο» και τον νέο ενιαυτό. Καλή χρονιά λοιπόν!