Μιθριδατισμός

Στα σημερινά Φωτογραφήματα της Καθημερινής [απ' όπου δανείζομαι την εικόνα] βλέπω μια εξάχρονη μικρή (θα μπορούσε να είναι η εγγονή μου) να ποζάρει χαμογελαστή δίπλα σ’ ένα σκοτωμένο ελάφι, με το τουφέκι της ακουμπισμένο πάνω του. Σε μια ηλικία που τα κορίτσια όλου του κόσμου μαθαίνουν να παίζουν με τις κούκλες τους, η μικρή έχει το δικαίωμα, σύμφωνα με τη νομοθεσία του Τέξας, να χρησιμοποιεί όπλο και να σκοτώνει ζώα. Το συνοδευτικό σχόλιο μας λέει ότι ο πατέρας της την έπαιρνε στο κυνήγι από τριών ετών. Αφελής απορία μου: θα την έπαιρνε μαζί του με την ίδια άνεση και ανεμελιά στο σφαγείο της πόλης, βάζοντάς της μάλιστα να σφάζει κι ένα ζώο κάθε τόσο, έτσι για να μαθαίνει; Από την άλλη, υποψιάζομαι ότι, αν επρόκειτο να πάει σε κάποια κηδεία, θα την άφηνε στο σπίτι για να μην της προκαλέσει ψυχικά τραύματα η θέα του νεκρού. Δεν αποτελεί μια ιδιάζουσα μορφή κακοποίησης ανηλίκου η έκθεση στα όπλα και ο εθισμός στην ένοπλη βία σε τέτοια ηλικία; Κι αν στα έξι η μικρή είναι περήφανη που σκοτώνει ελάφια, στα πόσα χρόνια θα αρχίσει να πυροβολεί ανθρώπους;