Πλημμύρες και ειδήσεις

Αυτές τις μέρες κυριαρχεί στις ειδήσεις ο τυφώνας Χάρβεϊ που σαρώνει το Τέξας και απειλεί τη Λουιζιάνα, και μεταξύ άλλων εγείρει και το ζήτημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη (που επιμένει να αρνείται ο πρόεδρος Τραμπ). Μέχρι στιγμής μας λένε για 18 νεκρούς και χιλιάδες άστεγους πλημμυροπαθείς. Δεν είναι μικρό το πρόβλημα, και το οικονομικό του κόστος ήδη αποτιμάται σε δισεκατομμύρια δολάρια. Λίγο παρακάτω στην ιστοσελίδα της Guardian, με λιγότερες εικόνες, διαβάζω ότι οι ετήσιοι μουσώνες στο Μουμπάι της Ινδίας, χειρότεροι από πολλές άλλες χρονιές, έχουν στοιχίσει ως τώρα τη ζωή σε πάνω από χίλιους ανθρώπους, ενώ εκατομμύρια είναι εκείνοι που ξεσπιτώθηκαν· τα νερά πλημμυρίζουν ήδη και τα νοσοκομεία της τεράστιας πόλης των 20 και πλέον εκατομμυρίων ανθρώπων.
     Άνθρωποι ζουν και στον πρώτο κόσμο και στον τρίτο (αλήθεια, δεύτερος υπάρχει, και ποιος είναι;): ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή και άλλα εξωτερικά χαρακτηριστικά, τις ίδιες ανθρώπινες ανάγκες έχουν, τα ίδια βάσανα τραβάνε. Κατά τι διαφέρουν οι 18 Αμερικανοί από τους 1000 Ινδούς πνιγμένους; Ίσως μόνο στο ότι οι δεύτεροι είναι «μαθημένοι» να πνίγονται και να ξεσπιτώνονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή, κάτι που για τους πρώτους ήταν ίσως αδιανόητο μέχρι να συμβεί. Κι εμείς με τη σειρά μας έχουμε (ή μας έχουν) συνηθίσει να βλέπουμε τις πλημμύρες στην Ινδική ήπειρο περίπου σαν αναμενόμενο γεγονός, σε αντίθεση με την έκτακτη καταστροφή που πλήττει τις Νότιες Πολιτείες. Όπως στους ανθρώπους έτσι και στις ειδήσεις φαίνεται να υπάρχει πρώτος και τρίτος κόσμος.