Στον προφορικό λόγο πάντα υπάρχει ο κίνδυνος του σαρδάμ, της εσφαλμένης εκφοράς, της λανθασμένης έκφρασης, ακόμη και της αλλοίωσης του νοήματος, που σε κάποιο βαθμό γίνεται αντιληπτή και μπορεί να διορθωθεί, αρκεί να μην έχει προκαλέσει ‘ανήκεστον βλάβην’, έστω και κατά λάθος. Γι’ αυτό πρέπει πάντα να μιλάει κανείς με περίσκεψη, αποφεύγοντας εκφράσεις που δεν γνωρίζει, ώστε να μη δίνει αφορμές για ειρωνικά σχόλια. Ακούγοντας σήμερα κατά τύχην την ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή έπιασα δυο τέτοια επεισόδια, που υπό άλλες συνθήκες θα περνούσαν απλώς σαν γλωσσικά ολισθήματα. Έλα όμως που στη Βουλή τα πάντα καταγράφονται και μένουν εις το διηνεκές! Το ένα: «Καμιά άλλη διαπραγμάτευση δεν έθεσε επί τον τύπον των ήλων ένα τόσο σοβαρό θέμα» (προφανώς θα εννοούσε ότι «δεν έθεσε επί τάπητος» ή ίσως «δεν έθεσε δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων για ένα τόσο σοβαρό θέμα»). Καλές οι βιβλικές εκφράσεις, αλλά να ξέρουμε και τί σημαίνουν. Το άλλο: «Ειρήσθω εν παρόδω, να σας πω ότι...». Τι άλλο είναι η δεύτερη πρόταση παρά ερμηνεία της αρχαίας προστακτικής της πρώτης; Πιθανώς ήθελε να πει κάτι όπως «Επί τη ευκαιρία, να σας πω...», κι άφησε και το περιττό ρήμα, ίσως χάριν του κ. Ζουράρι. Προσωπικά με διασκέδασε αρκετά, μέσα στην κάψα του μεσημεριού.
Το γλωσσικό είναι τεράστιο θέμα. Η καταστροφή που γίνεται με αριθμητική πρόοδο από το 1976 και μετά είναι άνευ προηγουμένου. Καλοκαιριάτικα, παγώνουμε με τα μαργαριτάρια. Με τόση ζέστη, κάτι είναι κι αυτό. Για όσους καταλαβαίνουν ακόμη.
ΑπάντησηΔιαγραφή