Εφιάλτης

Η πρώτη είδηση που διάβασα ανοίγοντας τη Guardian σήμερα ήταν για μια μεγάλης κλίμακας ηλεκτρονική επίθεση στους υπολογιστές των νοσοκομείων σε πολλές υγειονομικές περιφέρειες της Βρετανίας, που οδήγησε σε ακύρωση χιλιάδων ραντεβού, αναστολή όλων των λειτουργιών μέχρι να επιλυθεί το πρόβλημα και γενικό χάος. Καθένας που επιχειρούσε να χρησιμοποιήσει έναν υπολογιστή έπαιρνε ένα μήνυμα ότι τα αρχεία είναι κλειδωμένα και θα παραμείνουν απρόσιτα μέχρι να πληρωθούν λύτρα.
     Όπως έλεγαν παλιά για το ενδεχόμενο κάποιοι τρομοκράτες να εκβιάζουν κυβερνήσεις με κλεμμένα πυρηνικά όπλα, ήταν θέμα χρόνου πριν συμβεί κάτι τέτοιο. Το καλωδιωμένο ‘παγκόσμιο χωριό’ στο οποίο ζούμε προσφέρει πρακτικά απεριόριστες δυνατότητες επικοινωνίας και ενημέρωσης, αλλά και εξίσου απεριόριστες δυνατότητες κατάχρησης και εγκληματικής συμπεριφοράς. Ακόμη και χωρίς το στοιχείο του οικονομικού εκβιασμού, πάντα υπάρχουν τα δυνητικά κίνητρα της φάρσας, της κακοήθους καταστροφικής μανίας και της ιδεολογικής απέχθειας προς την τεχνολογία (η νοσηρή τεχνοφοβία) που μπορεί να οδηγήσουν σε παρόμοιες πράξεις, με πολύ δυσάρεστες συνέπειες για τον ψηφιακά εξαρτημένο κόσμο μας.
      Ξαναγυρίζω στην εφημερίδα και διαβάζω ότι το φαινόμενο παίρνει επιδημικές διαστάσεις, με πάνω από 45.000 εκβιαστικές προσβολές παρόμοιου τύπου σε 74 χώρες ανά την υφήλιο. Φαίνεται ότι ο ‘θαυμαστός καινούργιος κόσμος’ είναι πιο εφιαλτικός από την επιστημονική φαντασία.