Το βρήκα τυχαία στην ιστοσελίδα της Καθημερινής: ένα πρότυπο γυμνάσιο που ιδρύθηκε στα χαρτιά (στην Αυλίζα Αχαρνών, στα προάστεια της Αθήνας), κατασκευάσθηκε εδώ και δέκα χρόνια από το μηδέν με άριστες προδιαγραφές και με συνολικό κόστος πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ, που δεν λειτούργησε ποτέ και έχει γίνει πλέον καταφύγιο ναρκομανών και παράδεισος λεηλασίας. Θλίψη βαθιά προκαλεί το θέαμα, οργή και αγανάκτηση η ιστορία του. Μαθαίνουμε ότι ήδη καταδικάσθηκαν σε πολυετείς ποινές φυλάκισης άνθρωποι που πιάστηκαν να ‘πλιατσικολογούν’ εκεί. Άραγε τι ποινές και σε ποιούς θα πρέπει να επιδικασθούν για την σύλληψη, εκτέλεση και στη συνέχεια εγκατάλειψη του έργου, που μοιάζει να ήταν καταδικασμένο από την αρχή, λόγω της υψηλής εγκληματικότητας της περιοχής εκείνης; Και προεκτείνοντας τη σκέψη, είναι άραγε το μόνο δημόσιο έργο που έχει τέτοια τύχη στην επικράτεια; Φαίνεται πως το ελληνικό κράτος, ως άλλος Κρόνος, δεν τρώει μόνο τα παιδιά του αλλά και τις υποδομές του.
Παραθέτω ενδεικτικά μια μόνο φωτογραφία -- περισσότερες και βίντεο στην Καθημερινή.
Στην αρχαία Αθήνα είχαν σπίτια "τρώγλες" και δημόσια παλάτια. Στους νεοέλληνες το ακριβώς αντίθετο. Ο διαφωτιστικός ουμανιστικός ατομοκεντρισμός της Δύσης βρήκε στο μεταπρατικό κρατίδιο τέλεια εφαρμογή. Το περίεργο είναι πως στα υλικά πράγματα στην Εσπερία, το δημόσιο υπερτερεί. Στα πνευματικά πάνε άσχημα. Τώρα πλέον κι εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι με φόβο τι θ' απογίνει το Πολιτιστικό Κέντρο Σταύρος Νιάρχος! Και απορώ γιατί το παραχώρησαν στο Δημόσιο! Ξαφνικά βρέθηκαν από του πουθενά στην Ελλάδα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘλίψη, απέραντη θλίψη. Είναι πολλά τα κτίρια που πληρώθηκαν από φόρους πολιτών και ρημάζουν. Κάποιοι κάποτε ωφελήθηκαν οικονομικά από τις ανεγέρσεις τους. Πώς κοιμούνται όμως ήσυχοι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΦ.Σ.Λ