Ξεφτίλα

Ενώ λαθροδιαβάζω τις εφημερίδες στο κιόσκι, το μάτι μου πέφτει στο κύριο θέμα της ‘Εφημερίδας των Συντακτών’. Τίτλος του: Τηλε-καννιβαλισμός. Αντιγράφω την πρώτη φράση: ‘Το δόγμα «καμιά ξεφτίλα δεν είναι ντροπή» κυριαρχεί στο ριάλιτι σόου ‘Survivor’ που παρακολουθούν καθηλωμένοι στους καναπέδες τους οι τηλεθεατές’. Αναζητώντας τη σχετική είδηση στην ιστοσελίδα της εφημερίδας μαθαίνω ότι τα εγχώρια κανάλια έχουν αγοράσει τα δικαιώματα για τηλεοπτικά σόου ανάδειξης ταλέντων και άλλα ‘ριάλιτι’ (όπως το παραπάνω) από Τούρκο επιχειρηματία που θεωρείται «αγαπημένο παιδί» της κυβέρνησης Ερντογάν, και ανέβασαν έτσι την τηλεθέασή τους στα ύψη. Σε καιρό κρίσης, ιδού επιτυχημένες επενδύσεις!
     Δυο σκέψεις κάνω με αφορμή τα προηγούμενα. Πρώτον, το ‘δόγμα’ «Καμιά ξεφτίλα δεν είναι ντροπή» φαίνεται να κυριαρχεί όχι μόνο στον τηλεκόσμο, αλλά και στην πραγματική ζωή, δυστυχώς. Και δεύτερον, με τα λεφτά που πάντα... υπάρχουν, ταΐζουμε τις επιχειρήσεις των ‘απέναντι’. Πώς το έλεγαν οι μαρξιστές; «Οι καπιταλιστές θα μας δώσουν οι ίδιοι το σχοινί που θα τους κρεμάσουμε». Μήπως κάποιοι σύγχρονοι έλληνες (ντρέπομαι να τους γράψω με κεφαλαίο) κάνουν το ίδιο με τα αγαπημένα παιδιά του σουλτάνου; Αυτή κι αν είναι ξεφτίλα.