Καίσαρες

Από τις πρώτες ειδήσεις σήμερα σε όλα τα Μέσα η στατιστική διαπίστωση ότι στην Ελλάδα είμαστε πρωταθλητές στις καισαρικές τομές, με ποσοστό 60% του συνόλου των γεννήσεων, ενώ η Ευρώπη έχει κάπου 30% και το αποδεκτό από τον ΟΗΕ είναι μόλις 15%. Πολλοί οι λόγοι που αναγράφονται (κυρίως οικονομικοί και ‘βολικοί’ για τους γιατρούς και τις επίτοκες και πολύ λιγότερο αυστηρά ιατρικοί, όπως οι περιπτώσεις δυστοκίας ή περιγεννητικής δυσχερείας του βρέφους). Ας σημειώσω κι εγώ, ως μη ειδικός, δυο ακόμη. Ο ένας είναι ο δυσανάλογα μεγάλος αριθμός μαιευτήρων στην Ελλάδα και συνεπώς ο μικρός αριθμός τοκετών που αντιστοιχεί στον καθένα τους (ας σημειωθεί ότι στον υπόλοιπο κόσμο ο φυσιολογικός τοκετός δεν γίνεται υποχρεωτικά από γιατρό αλλά από μαία, ενώ ο μαιευτήρας επεμβαίνει μόνο σε περίπτωση ανάγκης). Ο άλλος έχει να κάνει με την σχετικά μεγάλη ηλικία των μητέρων, που καθυστερούν την εγκυμοσύνη για λόγους επαγγελματικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και άλλους, με αποτέλεσμα να καταφεύγουν στη συνέχεια σε επανειλημμένες εξωσωματικές με τα ποικίλα προβλήματα που τις συνοδεύουν, και που οδηγούν συχνά σε καισαρικές τομές. Ας μην παραλείψουμε και τον φόβο των μαιευτικών επιπλοκών (συχνά υπέρμετρα διογκωμένο) με τις συνακόλουθες νομικές τους συνέπειες για τους γιατρούς. 
     Η είδηση αναφέρει και άλλα στοιχεία για διαφορές δημόσιου και ιδιωτικού ιατρικού χώρου στα ποσοστά, καθώς και για προτεινόμενα μέτρα και αντικίνητρα από πλευράς υπουργείου. Καμία αντίρρηση. Ωστόσο, πιστεύω ότι εκτός όλων των άλλων το πιο βασικό είναι να ενισχυθεί και να καλλιεργηθεί (τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην κοινωνία) ο θεσμός της παραδοσιακής οικογενείας, με ανάλογο σεβασμό και προστασία της μητρότητος. Τότε όλα θα γίνονται στον καιρό τους, με τον σωστό τρόπο. Όπως γίνονταν πάντα. Κι αν κάποιες μητέρες δεν κάνουν καριέρες, μικρό θα είναι το κακό και μεγάλο το κέρδος, γι’ αυτές  και για τα παιδιά τους.