Ομόνοια

Δεν πρέπει να περάσει αμνημόνευτη η σημερινή εορτή των γραμμάτων, που εν πολλοίς έχει μετατραπεί σε μια απλή και βολική σχολική αργία, κενή από περιεχόμενο. Κι αν ακόμη τίποτε άλλο δεν είχαν να μας διδάξουν οι «τρεις μέγιστοι φωστήρες της τρισηλίου θεότητος», θα έπρεπε να προσέξουμε το παράδειγμα της ομόνοιας όπως μας το προβάλλει με έξοχο ποιητικό τρόπο ο υμνητής τους επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ο Μαυρόπους:

     «Οὐκ ἐστι δευτερεῖον ἐν τοῖς τρισί, τὰ πρεσβεῖα γὰρ ἕκαστος φέρεται πρῶτος δοκῶν καὶ τούς ὁμοτίμους ὑπερνικῶν, ἐξοικειοῦται μᾶλλον δὲ τὴν ἀλλήλων νίκην περιχαρῶς, οὐ χώρα γὰρ ἐνταῦθα τῷ φθόνῳ παρρησίας λυμαινομένῳ τὴν ὁμόνοιαν».

     Σε πρόχειρη απόδοση: Δεν υπάρχει δεύτερη θέση ανάμεσα στους τρεις. Ο καθένας φαίνεται ως προς τα πρεσβεία να είναι πρώτος και να νικά τους ομοτίμους, αλλά οικειοποιείται με χαρά τη νίκη των άλλων. Δεν υπάρχει χώρος εδώ για αυθάδη φθόνο που να καταστρέφει την ομόνοια.
     Σε μια εποχή που, ενώ βρισκόμαστε ως έθνος ανάμεσα σε μυλόπετρες που απειλούν να μας λιανίσουν, εμείς προσπαθούμε να κερδίσουμε ή να διατηρήσουμε ‘καρέκλες’ και ψάχνουμε αφορμές για διχοστασίες, τα παραπάνω λόγια αποκτούν μια ιδιαίτερη επικαιρότητα.

ΥΓ. Διαβάστε και ένα ωραίο και επίκαιρο σύντομο κείμενο του Παν. Ασημακόπουλου με τίτλο 'Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια'.