Απάνθρωπη λογική

Ο εσμός των ‘θεσμών’ αποφάνθηκε στο χθεσινό Eurogroup: «Καλά πάτε, συνεχίσετε με το ζωνάρι σφιγμένο, ανεβάστε το ακόμη μια-δυο τρύπες, και μέχρι το 2060 τα ‘μέτρα’ θα μειώσουν το χρέος της χώρας κατά 20 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ». Τόσο πολύ, τόσο σύντομα.

     Υπάρχουν πολλοί τρόποι να περιγράψει κανείς μια τέτοια απόφανση. Μερικούς τους έχουμε ξαναπεί κατά καιρούς. Όπως εκείνο το αρχαίο ανέκδοτο του Ιεροκλέους, για κάποιον που δεν πίστευε ότι ο κόρακας ζει διακόσια χρόνια, κι έτσι έπιασε έναν και τον έτρεφε για να το διαπιστώσει ο ίδιος. Ή το ευφυολόγημα του μακαρίτη David Pyke, που έλεγε: «Με καλούν κάθε τόσο να δώσω μια διάλεξη για τις πιθανές εξελίξεις στον διαβήτη τα επόμενα εκατό χρόνια, και νιώθω πολύ άνετα με το θέμα αυτό, μια και ξέρω ότι κανένας από το ακροατήριο δεν θα μπορεί να με διαψεύσει».

     Για να σοβαρευτούμε λίγο: Ο μακαριστός π. Συμεών μας έλεγε συχνά να ενεργούμε σαν να εξαρτώνται τα πάντα από μας, και συγχρόνως σαν αν μην εξαρτάται τίποτε από μας. Ο Δυτικός άνθρωπος, που έχει περί πολλού την ευφυΐα, την τάξη, το σύστημα, την οργανωτικότητά του, περιορίζεται στο πρώτο σκέλος της συμβουλής, το οποίο στην εφαρμογή του ακολουθεί την λογική του Προκρούστη: κόβουμε ό,τι περισσεύει, ξεχειλώνουμε ό,τι δεν φτάνει, με μόνο ζητούμενο να βγαίνουν ακριβώς τα νούμερα. 

     Δεν έχω τίποτε με την οικονομική λογική. Απλώς είναι η καλύτερη συνταγή για ‘πολιτισμένη’ απανθρωπία.

[Δημοσιεύθηκε ως επιστολή στην Καθημερινή]