Ματαιότητες

Αφήνουμε κατά μέρος τον κυβερνητικό ανασχηματισμό: έχουμε ασχοληθεί με το φαινόμενο κατά καιρούς, και το μόνο που μας εντυπωσιάζει είναι η ευκολία με την οποία αλλάζουν καρέκλες οι ‘πασπαρτού’ πολιτικοί, άνθρωποι για όλες τις δουλειές (χωρίς να μας ενδιαφέρει αν καταφέρνουν τίποτε ουσιαστικό στις θέσεις ευθύνης τους), αλλά και η ευπιστία ημών των πολιτών που δεχόμαστε τις εξαγγελίες για ‘πιο σφιχτά και συνεκτικά σχήματα’ σαν συνθήματα επιτυχίας για το μέλλον, χωρίς να σκεφτόμαστε ότι κατά καιρούς όλοι μας τα έχουν ξαναπεί αυτά τα κάλαντα.
     Τα προσπερνούμε αυτά καθώς διαβάζουμε ότι ο επιχειρηματίας Ανδρέας Βγενόπουλος έπαθε ξαφνικά καρδιακή προσβολή στα 63 του και εγκατέλειψε τον μάταιο αυτό κόσμο. Ούτε οι πολυσχιδείς επιχειρηματικές δραστηριότητες ούτε οι εντυπωσιακές επιτυχίες του στον κόσμο των μπίζνες απέτρεψαν το μοναδικό σίγουρο γεγονός της ζωής. Η αναφορά δεν γίνεται ως κρίση για τον εκλιπόντα, αλλά ως υπόμνηση προς όλους μας ότι, κατά τον υμνογράφο, ‘Ἀληθῶς ματαιότης τὰ σύμπαντα, ὁ δὲ βίος σκιὰ καὶ ἐνύπνιον· καὶ γὰρ μάτην ταράττεται πᾶς γηγενής, ὡς εἶπεν ἡ Γραφή, ὅτε τὸν κόσμον κερδήσομεν, τότε τῷ τάφῳ οἰκήσομεν’. Έχει άραγε το όποιο παρόν μας αντίκρυσμα στο μέλλον; Αυτό είναι το καίριο ερώτημα.