Πόσες φορές έχουμε παρακολουθήσει πολιτική συζήτηση που να μην περιέχει τουλάχιστον μια καταγγελτική αναφορά στο παρελθόν και στο τι έκαναν ή δεν έκαναν οι προηγούμενοι;
Ας αναλογισθούμε λίγο πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν βάζαμε μπροστά τον καλό λογισμό.
Αν σκεφτόμασταν ότι και οι ‘άλλοι’ είναι άνθρωποι όπως κι ‘εμείς’, με τις ίδιες ατέλειες, και ότι δούλεψαν και δουλεύουν και ζουν υπό τις ίδιες συνθήκες.
Αν σε κάθε δημόσιο διάλογο μας ενδιέφερε κυρίως το να φτάσουμε κάπου και όχι η διαδικασία και το θεαθήναι.
Αν δεν αποβλέπαμε στο να κερδίσουμε ‘πόντους’, ψήφους, τηλεθέαση, οπαδικό χειροκρότημα, αλλά να δημιουργήσουμε κάτι σωστό και χρήσιμο.
Αν δεν ξεκινούσαμε με μια αναδρομή στο «τι δεν κάνατε εσείς τόσα χρόνια», αλλά στο τι επιδιώκουμε να κάνουμε τώρα, όλοι μαζί.
Έχω μια βάσιμη υποψία ότι αν στη χώρα μας έτσι σκεφτόμασταν και εργαζόμασταν από την αρχή, δεν θα βρισκόμασταν στην κατάσταση που είμαστε τώρα. Τι λέτε;
Σωστά. Τελικά η λύση δεν είναι καν στη μεταμέλεια αλλά στη μετάνοια.
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπητέ γιατρέ, οι άνθρωποι που κονταροχτυπιούνται στα κανάλια, στη βουλή κ.λ.π. δεν έχουν καθόλου τέτοιου είδους αναζητήσεις. Δυστυχώς, όλα γίνονται για την καρέκλα (και το φαγητό που τη συνοδεύει). Είναι τα πάθη της φιλαρχίας και φιλοχρηματίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή