Όπως έχουμε ξαναπεί, δεν υπάρχει επιστημονική ή άλλη εξήγηση για τον λεγόμενο ‘νόμο της σειράς’, για το φαινόμενο να σου τυχαίνουν την ίδια μέρα διαδοχικά ιατρικά περιστατικά με παρόμοια χαρακτηριστικά, μια πραγματικότητα που γνωρίζουν όλοι οι γιατροί από τα χρόνια της ειδίκευσής τους. Έτσι και η εβδομάδα αυτή ξεκίνησε τη Δευτέρα με τρεις εισαγωγές όμοιες, αλλά και διαφορετικές. Τρεις γυναίκες ίδιας ηλικίας (εξήντα κάτι), με δύσπνοια, χαμηλό οξυγόνο και πνεύμονες που αγωνίζονταν να εκπληρώσουν την αποστολή τους υπό το βάρος του μεταστατικού καρκίνου. Και στις τρεις η διάγνωση ήταν σχετικά πρόσφατη (μήνες) και η εξέλιξη γρήγορη: η νόσος κάλπαζε εκτός ελέγχου. Η πορεία τους; Η μία μπήκε στον αναπνευστήρα το ίδιο βράδυ. Μάταια ίσως, μια και κατέληξε μετά 48 ώρες. Απλώς δώσαμε λίγο χρόνο στην οικογένειά της να καταλάβει και να αποδεχθεί το αναπόφευκτο τέλος. Η δεύτερη πάλεψε μέχρι το πρωί της Παρασκευής. Χρειάστηκε ανακουφιστική καταστολή με μορφίνη («φάρμακο του Θεού» ονόμαζε ο Thomas Sydenham το βάμμα του οπίου τον 17ο αιώνα, και κάπως έτσι θα χαρακτήριζε και τη μορφίνη) για να της αμβλύνει την αβάσταχτη και συνεχή αίσθηση ότι «πνίγομαι», και τελικά έφυγε ήρεμη. Στην τρίτη έκανα βρογχοσκόπηση: σχεδόν κλειστός ο ένας πνεύμονας, ευτυχώς αντιρροπεί τα πράγματα ο άλλος, λίγη βοήθεια με οξυγόνο και εισπνοές, ίσως προλάβει να δει όφελος από την ογκολογική της θεραπεία. Συμπτωματική βελτίωση, να κερδίσουμε λίγο χρόνο και βλέπουμε.
Έτσι στο ‘παιχνίδι’ της εβδομάδος το ‘σκορ’ είναι 2-1, με νικητή τον θάνατο, δηλαδή την άλλη ζωή. Ακόμη δυο ονόματα στο σημερινό ψυχοχάρτι (παραμονή Πεντηκοστής γαρ). Εμείς ως άνθρωποι πενθούμε αυτούς που έφυγαν, κι εκείνοι φαντάζομαι ότι κουνούν συγκαταβατικά το κεφάλι για μας που παλεύουμε με νύχια και δόντια να τους κρατήσουμε στον κόσμο αυτό. «Αν ξέρατε...» θα λένε. Και όμως έτσι θα συνεχίσουμε, μέχρι ‘την ημέραν εκείνην και την ώραν’ του καθενός μας.
[Σημ. Η λατινική φράση του τίτλου μεταφράζεται ‘Ο θάνατος πύλη της ζωής’.]
Υστερόγραφο: Δυστυχώς και η τρίτη ασθενής ακολούθησε τον ίδιο δρόμο "μετ' ου πολλάς ημέρας". Η αναλαμπή ήταν εντελώς προσωρινή, αλλά τόσο χρήσιμη!
Άξιοι και άξιος, θεραπευταί σωμάτων! Δεν κουράζομαι να το επαναλαμβάνω: "Το μοναδικό πρόβλημα του ανθρώπου είναι ο θάνατος". Αντί λοιπόν να επικεντρωθεί στη λύση, κάνει ανοησίες. Δεν μου φεύγει καθόλου από το μυαλό αυτός ο δύστυχος επώνυμος δημοσιογράφος που του είπαν ότι θα πεθάνει από καρκίνο σε 5 μήνες κι έσπευσε αμέσως να ανακοινώσει και τηλεοπτικά, ότι έκανε αίτηση για να περάσει ανώδυνα στην...ανυπαρξία μέσω ευθανασίας στην Ελβετία. Αλέξανδρε, με τη ψυχραιμία που έχεις, σου δίδεται μοναδική ευκαιρία να μας προσπεράσεις όλους στη στροφή κι εσύ τη χάνεις. Κρίμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όσους δεν ξέρουν, Αλέξανδρος είναι ο δημοσιογράφος.
ΑπάντησηΔιαγραφή