Παναμόχαρτα

Με την ονομασία αυτή (της οποίας ελπίζω να κατοχυρώνω εδώ την εν Ελλάδι πατρότητα, Panama Papers στα αγγλικά) συζητιέται αυτές τις μέρες το σκάνδαλο της μεγαλύτερης διαρροής εγγράφων στον κόσμο: εντεκάμισι εκατομμύρια σελίδες, με ονόματα, διευθύνσεις, τηλέφωνα και άλλα στοιχεία ανθρώπων υποκάτω αλλά και υπεράνω υποψίας που φρόντιζαν να εξασφαλίζουν τα χρήματά τους εκεί όπου ούτε φόροι ούτε δασμοί αφανίζουν και όπου δεν θα το μάθαινε κανένας. Για να επιβεβαιωθεί περίτρανα ο λόγος του Χριστού ότι ‘οὐδὲν ἐστι κεκαλυμμένον ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται’.
     Δεν ξέρω βέβαια μέχρι πού θα φτάσουν οι συνέπειες της αποκάλυψης αυτής, και αν θα έχουν κι άλλοι την ευθιξία του Ισλανδού πρωθυπουργού να παραιτηθούν από δημόσια αξιώματα. Το ιδανικό θα ήταν να γίνει κάποια παγκόσμια κίνηση για να καταργηθεί το καθεστώς των ‘φορολογικών παραδείσων’ και να μεταφερθούν τα κεφάλαια που κρύβονται σ’ αυτούς στις χώρες προέλευσης, να φορολογηθούν ανάλογα, και από εκεί και πέρα βλέπουμε. Ιδανικό είπα, και όπως όλα τα ιδανικά είναι αναρτημένο κι αυτό σε περίοπτη θέση, άπιαστο από βέβηλα χέρια που θα θελήσουν να παραβιάσουν κεκτημένα δικαιώματα του παγκόσμιου πλούτου. Ο οποίος είναι άδηλος, σαθρός, αβέβαιος, σήμερα υπάρχει και αύριο... μην τον είδατε. Γι’ αυτό και δεν κρατάω την ανάσα μου περιμένοντας ουσιαστικές εξελίξεις. Από πυροτεχνήματα, άλλο τίποτε. Εντός και εκτός Ελλάδος.