Παραπληροφόρηση

Ξεχαστήκαμε μήπως; Μια εβδομάδα χωρίς ιστογραφία είναι πολύς καιρός, ιδίως όταν έχει συνηθίσει κανείς αλλιώς. Πάντως, αν κρίνω από την έλλειψη σχολίων, παραπόνων, διαμαρτυριών και επερωτήσεων στη βουλή για την απουσία μου, μάλλον δεν έλειψα σε κανέναν. Προς γνώσιν (μου). Όχι βέβαια ότι στέρεψαν τα θέματα, αλλά χρειάζεται χρόνος και ανάλογη διάθεση για να καταπιαστεί κανείς μ’ αυτά (στα σοβαρά) και να τα σχολιάσει (λιγότερο σοβαρά). Από τα πολλά διαλέγω ένα, ίσως το πιο σοβαρό, που βέβαια γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από πολλές πλευρές.
     Οι πρόσφυγες της Ειδομένης, μέσα στη γενική και πολλαπλή δυστυχία τους, πέφτουν θύματα παραπληροφόρησης και επηρεασμού από διάφορους επιτήδειους, που για λόγους είτε κερδοσκοπικούς (= να μη βγάλουμε κι εμείς κάτι;) είτε ‘ιδεολογικούς’ (= να κάνουμε επανάσταση με ξένες πλάτες) τους παρακινούν να ξαπλώνουν στις γραμμές του τραίνου ή να συνωστίζονται στα σύνορα με την φρούδα ελπίδα ότι «σήμερα θ’ ανοίξουν». Όταν ακούω το τελευταίο αυτό στις ειδήσεις θυμούμαι τις μέρες της θητείας μου. Από την κατάταξη μέχρι την απόλυση σχεδόν δεν υπήρξε μέρα που να μη κυκλοφορήσει μια νέα φήμη για ‘μείωση της θητείας’. Αποτελούσε το προσφιλέστερο θέμα του γνωστού ραδιοσταθμού με το όνομα ‘Αρβύλα’, που προφανώς εξακολουθεί να λειτουργεί σε διάφορους χώρους και με ποικίλο περιεχόμενο, χωρίς την ανάγκη άδειας για συχνότητα. Βλέπετε, τα όνειρα και οι ευσεβείς πόθοι του κόσμου χρειάζονται συνεχή τροφοδοσία. Και δυστυχώς οι ελπίδες πληρώνονται πολύ ακριβά, και όχι μόνο σε χρήμα.