Ένα γράμμα από τον Χριστό

Όπως καλά γνωρίζετε, πλησιάζουν τα γενέθλιά μου. Κάθε χρόνο γίνεται μια γιορτή προς τιμή μου, και νομίζω ότι και φέτος η γιορτή θα επαναληφθεί.
     Την περίοδο αυτή πολύς κόσμος ψωνίζει δώρα, υπάρχουν πολλές αναγγελίες στο ραδιόφωνο, διαφημίσεις στην τηλεόραση, και σε κάθε μέρος του κόσμου όλοι λένε ότι τα γενέθλιά μου πλησιάζουν.
     Είναι πραγματικά ωραίο, τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, τόσοι άνθρωποι να με σκέφτονται.
     Όπως ξέρετε, ο εορτασμός των γενεθλίων μου άρχισε πριν πολλά χρόνια.
     Στην αρχή ο κόσμος φαινόταν να καταλαβαίνει και να με ευγνωμονεί για όλα όσα έκανα γι’ αυτόν, αλλά σήμερα κανείς δεν δείχνει να γνωρίζει τον λόγο της γιορτής.
     Συγγενείς και φίλοι μαζεύονται και διασκεδάζουν, αλλά δεν ξέρουν το νόημα του εορτασμού. Θυμούμαι ότι πέρυσι έγινε μια μεγάλη γιορτή προς τιμήν μου. Το τραπέζι ήταν γεμάτο νόστιμα φαγητά, γλυκίσματα, φρούτα και διάφορους καρπούς και σοκολάτες. Οι διακοσμήσεις ήταν περίτεχνες, και υπήρχαν πάρα πολλά ομορφοτυλιγμένα δώρα.
     Ξέρετε όμως κάτι; Εμένα δεν με προσκάλεσαν.
     Ήμουν το τιμώμενο πρόσωπο και δεν θυμήθηκαν να μου στείλουν πρόσκληση.
     Η γιορτή ήταν για μένα, αλλά όταν ήρθε η μεγάλη μέρα έμεινα απ’ έξω, μου έκλεισαν κατάμουτρα την πόρτα... ενώ ήθελα να είμαι μαζί τους και να μοιραστώ το τραπέζι τους.
     Εδώ που τα λέμε, αυτό δεν με ξάφνιασε διότι τα τελευταία χρόνια όλοι μου κλείνουν τις πόρτες τους. Αφού δεν με κάλεσαν, αποφάσισα να πάω στη γιορτή χωρίς θόρυβο. Μπήκα μέσα και στάθηκα σε μια γωνιά.
     Όλοι έπιναν. Μερικοί ήταν μεθυσμένοι και έλεγαν αστεία και ειρωνεύονταν τα πάντα. Καλοπερνούσαν.
     Κοντά σε όλα αυτά, ένας μεγαλόσωμος χοντρός άντρας ντυμένος όλο κόκκινα και με μακριά άσπρη γενειάδα, μπήκε φωνάζοντας «Χο χο χο!». Έμοιαζε μεθυσμένος. Κάθησε στον καναπέ και όλα τα παιδιά έτρεξαν σ’ αυτόν φωνάζοντας «Αη-Βασίλη, αη-Βασίλη!», λες και η γιορτή ήταν για κείνον.
     Τα μεσάνυχτα όλοι άρχισαν να αγκαλιάζονται. Άπλωσα κι εγώ τα χέρια μου περιμένοντας κάποιον να με αγκαλιάσει, αλλά κανείς δεν το έκανε.
     Ξαφνικά όλοι άρχισαν να μοιράζουν δώρα. Τα άνοιγαν ένα-ένα με μεγάλη αδημονία. Όταν ανοίχτηκαν όλα, κοίταξα μήπως υπήρχε κάτι για μένα. Πώς θα νιώθατε αν στα γενέθλιά σας όλοι έπαιρναν δώρα κι εσείς όχι;
     Κατάλαβα τότε ότι ήμουν ανεπιθύμητος στο πάρτι και ήσυχα έφυγα.
     Κάθε χρονιά είναι χειρότερα. Οι άνθρωποι θυμούνται μόνο τα δώρα, τα πάρτι, να τρώνε και να πίνουν, και κανένας δεν θυμάται εμένα.
     Αυτά τα Χριστούγεννα θα ήθελα να μου επιτρέψετε να μπω στη ζωή σας.
     Θα ήθελα να αναγνωρίσετε το γεγονός ότι πριν δυο χιλιάδες χρόνια ήρθα στον κόσμο για να δώσω τη ζωή μου για σας πάνω στο σταυρό, για να σας σώσω.
     Σήμερα θέλω μόνο να το πιστέψετε αυτό με όλη την καρδιά σας.
     Θέλω να μοιραστώ κάτι μαζί σας. Αφού πολλοί δεν με προσκάλεσαν στο δικό τους πάρτι, θα κάνω τον δικό μου εορτασμό, μια μεγαλόπρεπη γιορτή που κανένας δεν έχει ποτέ φαντασθεί, μια θεαματική γιορτή. Κάνω ακόμη τις τελικές ετοιμασίες.
     Σήμερα στέλνω πολλές προσκλήσεις, και υπάρχει μια πρόσκληση και για σας. Θέλω να ξέρω αν θέλετε να έρθετε, και θα σας κρατήσω θέση, και θα γράψω το όνομά σας με χρυσά γράμματα στο μεγάλο βιβλίο των επισκεπτών.
     Μόνο εκείνοι που βρίσκονται στον κατάλογο των επισκεπτών θα πάρουν μέρος στη γιορτή.
     Εκείνοι που δεν απαντούν στην πρόσκληση θα μείνουν έξω. Να είστε έτοιμοι, διότι μόλις ετοιμασθούν όλα θα έχετε μέρος στη μεγάλη γιορτή μου.
     Σας αγαπώ!
     Ιησούς

     Σημ. Μετέφρασα ελεύθερα την επιστολή από το αγγλικό πρωτότυπο, όπως το βρήκα πρόσφατα στο ‘Ημερολόγιο Αποδημίας’ γιατί νομίζω ότι δεν απευθύνεται μόνο στους Άγγλους.