Παραδόσεις

Συμπαθάτε με που δεν τα πάω και πολύ καλά με τα πολιτικά ‘έθιμα’, αλλά τι νόημα έχουν οι πολυδιαφημιζόμενες τελετές παράδοσης-παραλαβής υπουργείων, ιδίως μάλιστα από ανθρώπους που μόλις πριν τριάντα μέρες είχαν αποχωρήσει από τα ίδια ακριβώς γραφεία, υπακούοντας αναγκαστικά στις επιταγές της εκλογικής νομοθεσίας; Τι περισσότερο χρειάζεται να πει ένας επανερχόμενος υπουργός από το «Νά ’μαι, ξαναήρθα»; Γιατί τόση βιασύνη να κάνει προγραμματικού τύπου δηλώσεις για το αν θα εξασφαλίσει τα επιδόματα, αν θα μειωθεί ή όχι το προσωπικό επί των ημερών του, αν θα κάνει ή όχι χατίρια και αν τον καφέ τον θέλει σκέτο ή με ζάχαρη; Νισάφι πια!
     Εδώ που τα λέμε, δεν θα έπρεπε η εγκατάσταση των νέων υπουργών να γίνεται αφού πρώτα λάβει η κυβέρνηση την απαραίτητη ψήφο εμπιστοσύνης για τις προγραμματικές της δηλώσεις; Ουσιαστικά τότε αρχίζει η θητεία της.   

[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό ΒΗΜΑ]