Οντισιόν

Έτσι (γαλλιστί audition= ακρόαση) λέγεται η δοκιμαστική εμφάνιση νέων επίδοξων ηθοποιών, τραγουδιστών κτλ. για επιλογή για τα περαιτέρω. Θυμούμαι από την παιδική μου ηλικία τον μακαρίτη Γιώργο Οικονομίδη που παρουσίαζε στη συχνότητα του τότε Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ για την ιστορία) τα ‘Νέα ταλέντα’, συχνό ακρόαμα μέσα στο αυτοκίνητο του θείου Γρηγόρη καθ’ οδόν προς την παραλία της Περαίας ή το δάσος στο Κουρί. Μια Κυριακή λοιπόν ο Οικονομίδης προσκαλεί τον επόμενο ανερχόμενο αστέρα. «Πώς ονομάζεστε;» «Μιχάλης». «Και τι θα μας τραγουδήσετε;» «Τσιγγάνα μαυρομάτα». «Ορίστε, λοιπόν». Παίζει η ορχήστρα και ακούγεται η φάλτσα φωνή «Τσιγγάνα μαυρομάτα...», την οποία διακόπτει μελωδικά ο Οικονομίδης: «Μιχάλη μου, σταμάτα!». Άδοξο τέλος μιας καριέρας.
     Αφορμή για την ανάμνηση μου έδωσε η εξαφάνιση από τα βουλευτικά έδρανα διαφόρων διαττόντων αστέρων αμφοτέρων των φύλων--δεν χρειάζεται να τους απαριθμήσω. Ίσως το πιο σημαντικό παράπλευρο όφελος μιας κατά τα λοιπά περιττής εκλογικής αναμέτρησης. Δεν θα μας λείψουν ιδιαίτερα, και μακάρι να τους ακολουθούσαν και μερικοί ακόμη.
     Κι άλλο ένα μικρό ανέκδοτο για την μετεκλογική ατμόσφαιρα που διανύουμε. Την εποχή που η Αλβανία ήταν ο παρίας της Ευρώπης που δεν τα πήγαινε ούτε με τους Δυτικούς ούτε με τους Ρώσους παρά μόνο με την Κίνα, ο Εμβέρ Χότζα διεκήρυττε: «Εμείς και οι Κινέζοι είμαστε 801 εκατομμύρια». Έτσι, απλώς το θυμήθηκα, και καμία συσχέτιση με σύγχρονες καταστάσεις.