Φορολογική σοβαρότητα

Γράψε-σβήσε, κόψε-ράψε, τσάτρα πάτρα, δόξα τω Θεώ από γραφικές και βραχυλογικές διατυπώσεις για να περιγράψουμε την εθνική μας αυτοσχεδιαστική προχειρότητα διαθέτουμε μπόλικες. Ημερολογιακά βρισκόμαστε σε εποχή που άλλες χρονιές σκεφτόμασταν την επικείμενη λήξη της προθεσμίας για την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων. Φέτος όμως η εφορία ακολουθεί την μετεωρολογία: όπως η άνοιξη άργησε να μπει, έτσι και οι φορολογικές δηλώσεις δεν ήρθαν με τα χελιδόνια, αλλά θαλασσοδέρνονται στο πέλαγος, σαν τα σαπιοκάραβα με τους λαθρομετανάστες. Ο λόγος; Αν καταλαβαίνω καλά, ακόμη ψάχνει το κράτος να βρει την κατάλληλη φόρμουλα για τα νέα έντυπα. Όταν με το καλό θα την ανακαλύψουν, θα μας παρουσιάσουν τις 2278,36 αλλαγές από τα προηγούμενα με ειδικό δελτίο τύπου. Όλες οι εφημερίδες θα τυπώσουν αναλυτικούς οδηγούς για τις ‘παγίδες’ που κρύβει το Ε1, το Ε2, το Ε3/4,13 (πότε θα προλάβουν να τις ανιχνεύσουν;), οι λογιστές θα αρχίσουν ολονυκτίες με καφέδες και τσιγάρα, η συλλογική μας πίεση θα πατήσει στο κόκκινο, οι προθεσμίες θα εξαντληθούν, δεν θα προλάβουμε το ταχυδρομείο για να στείλουμε εκκαθαριστικά, τα δημόσια έσοδα θα κινδυνεύουν, θα υποβληθεί κατεπείγον αίτημα για τον από μηχανής θεό. Ευτυχώς υπάρχει κι αυτός. Γύρω στις αρχές Δεκεμβρίου οι οικονομικοί υπεύθυνοι του κράτους θα μάθουν ότι ετοιμάζεται ο Αϊ-Βασίλης για την προσεχή διαδρομή του, και θα του φορτώσουν και τον σάκκο με τα ραβασάκια χωρίς πρόσθετο κόστος για τον δημόσιο κορβανά. 
     Για να σοβαρευτούμε: Όσο απλούστερα και πιο σταθερά είναι κάποια πράγματα, τόσο πιο εύκολα εφαρμόζονται. Όσο πιο δίκαια είναι, τόσο πιο εύκολα γίνονται αποδεκτά. Και τελικά, είναι πιο συμφέρον να ζητάς λιγότερα και να σου τα πληρώνουν παρά να ζητάς πολλά και να τους έχεις όλους γραμμένους στα ανείσπρακτα. Χώρια που όταν εισπράττεις δίνεις την εικόνα σοβαρού κράτους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις αξιολογήσεις μας. Όμως σύγχρονη Ελλάδα και σοβαρότητα είναι σαν τις παράλληλες ευθείες: η συνάντησή τους ανάγεται στο άπειρον. Καλή υπομονή!