Τελειότητα

Ανάμεσα στα ποιητικά θεολογικά κοσμήματα που ακούμε στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας που άρχισαν από χθες βράδυ, στάθηκα λίγο στο δεύτερο ιδιόμελο των αποστίχων του Όρθρου της Μ. Δευτέρας. Το παραθέτω σε απλά ελληνικά, διότι υποπτεύομαι ότι μέσα στην κομψή γλώσσα του πρωτοτύπου χάνουμε κάτι από το νόημα:

     ‘Κύριε, για να διδάξεις τους μαθητές σου να ζητούν τα πιο τέλεια, τους έλεγες να μη μοιάζουν με τα έθνη στο να κατεξουσιάζουν τους ελαχίστους. Δεν θα γίνεται έτσι με σας τους μαθητές μου, διότι θεληματικά είμαι φτωχός. Λοιπόν, ο πρώτος μεταξύ σας ας είναι υπηρέτης όλων, ο άρχοντας σαν υπήκοος, κι ο πρόκριτος όπως ο τελευταίος. Διότι κι εγώ ο ίδιος ήλθα για να διακονήσω τον φτωχό Αδάμ και να δώσω την ψυχή μου λύτρο για πολλούς, αυτούς που μου φωνάζουν «Δόξα σοι».’ 

     Σίγουρα το καταλαβαίναμε σωστά τόσα χρόνια;

    Ακούστε το ΕΔΩ από τον χορό των Βατοπαιδινών πατέρων (μαζί με τα άλλα απόστιχα).