Παρακολούθησα χθες την ορκωμοσία του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας (με κεφαλαία κατ’ αρχήν, το μέλλον θα δείξει αν θα διατηρηθούν) και τις συνακόλουθες εκδηλώσεις (κατάθεση στεφάνου στον Άγνωστο Στρατιώτη, παράδοση και παραλαβή στο Προεδρικό Μέγαρο). Δυο παρατηρήσεις. Πρώτη, η καταρρακτώδης βροχή που έκανε κυριολεκτικά μουσκίδι τον ‘νέο’, λες και ο ουρανός του έστελνε με τον πιο χτυπητό τρόπο το μήνυμα: «Σε τέτοια καταιγίδα θα πλέεις από εδώ κι εμπρός». Δεύτερη, η αντιφώνηση του εισερχομένου στον απερχόμενο με την αναφορά της στους τρεις πυλώνες της Ευρωπαϊκής ιδέας (ελληνικές αρχές, ρωμαϊκό δίκαιο, χριστιανική αλληλεγγύη), προς τους οποίους δεν θα πρέπει να αντιβαίνουν οι ακολουθούμενες ευρωπαϊκές πρακτικές. Να το δούμε ως μια υπόμνηση με αποδέκτες εντός και εκτός Ελλάδος; Ας κρατήσουμε θετική στάση και ας ελπίσουμε ότι ο ρόλος του Προέδρου θα γίνει πιο ενοποιητικός στο εσωτερικό. Κάτι που επειγόντως χρειαζόμαστε.
Αν είχε τη δύναμη και την εξουσία ο εκάστοτε πρόεδρος να δρα ενοποιητικά, δεν θα φθάναμε εδώ που φθάσαμε. Στο χείλος του γκρεμού κι ακόμα τρώγονται και υποσκάπτουν οι μεν τους δε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά για τη διπλή σας επέμβαση, σας θέλουμε γρήγορα στο ψαλτήρι και αναπαυμένος ο γλυκύς σας πατέρας.
Φυλίτσα
Ευχαριστώ για τις ευχές. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ευχόμαστε καλά μυαλά και στους εκάστοτε "επ' εξουσιών".
ΑπάντησηΔιαγραφή