Ναυάγια

Επί ένα 24ωρο η κοινή γνώμη λησμόνησε την προεδρική εκλογή και παρακολούθησε με αγωνία την τύχη του φλεγόμενου πλοίου μέσα στη φουρτουνιασμένη Αδριατική. Οι προσπάθειες διάσωσης ένωσαν ανθρώπους από διάφορες χώρες (και ασφαλώς και ανάλογες προσευχές) σ’ ένα σκηνικό που θύμιζε τον ψαλμικό στίχο που διαβάζουμε στην ακολουθία των Αγίων Τεσσαράκοντα: ‘Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν’. Ευτυχώς, με ελάχιστα μόνο θύματα, οι εκατοντάδες επιβαίνοντες τελικά ‘εξήχθησαν εις αναψυχήν’. Δόξα τω Θεώ.
     Στο εσωτερικό, δεν προλάβαμε να πάρουμε μια ανάσα ανακούφισης και αγκαλιασμένοι και χορεύοντας το χορό του Ζαλόγγου πηδήσαμε από το κατάστρωμα του πλοίου στη θάλασσα, ή από το τηγάνι στη φωτιά, όπως λένε οι Άγγλοι. Μεταφορικά βεβαίως: αποφασίσαμε ότι δεν θέλουμε να καθόμαστε πάνω στο σκάφος που κουτσοπορεύεται στο πέλαγο και προτιμούμε να δοκιμάσουμε τις κολυμβητικές μας ικανότητες στην προσπάθεια να πιάσουμε το πηδάλιο της χώρας στα χέρια μας στις πρόωρες εθνικές εκλογές, τέλος του μηνός. Κι ας πνιγούμε στην προσπάθεια. Φαντασθείτε να έκαναν το ίδιο και οι επιβάτες του Norman Atlantic. Φαίνεται πως η ανθρώπινη ματαιοδοξία και ισχυρογνωμοσύνη (το κοινώς λεγόμενο γινάτι) είναι χειρότερη και από τα στοιχεία της φύσεως.