Κουράγιο!

Χρόνια πολλά για τη μεγάλη επέτειο του ΟΧΙ! Το 'χουμε αυτό στην Ελλάδα, να τιμούμε τη μέρα που ξεκίνησε ένας άνισος και επικός αγώνας, έστω κι αν η κατάληξή του μετά από έξι μήνες ήταν τέσσερα χρόνια σκλαβιάς. Μια ακόμη εκδήλωση χαρμολύπης: μνήμη του θριάμβου χωρίς να ξεχνούμε όμως και το πένθος, σταυρός και ανάσταση μαζί. Το ένα χωρίς το άλλο είναι λειψό, μας παραπλανά και μας δημιουργεί ψευδαισθήσεις. Μαζί τα δυο μας κρατούν σε ισορροπία, μας διατηρούν σε επαφή με την πραγματικότητα, ώστε να μη ξεφεύγουμε ούτε στον υπερφίαλο μετεωρισμό αλλά ούτε και στην απόγνωση. Είθε να το καταφέρνουμε, 'του Θεού συνεργούντος'!

     Άκουσα χθες στο ραδιόφωνο ένα τραγούδι της Σοφίας Βέμπο που μου ήταν άγνωστο--τουλάχιστον δεν το θυμόμουν. Ακούγεται και σήμερα τόσο επίκαιρο όσο και το 1947 που πρωτοτραγουδήθηκε. Διαβάστε τους στίχους του Μίμη Τραϊφόρου, και ακούστε το και με τη φωνή της τραγουδίστριας της νίκης:

Ποιος το περίμενε στ’ αλήθεια,
να βγουν ψευτιές και παραμύθια
και να ξεχάσουν τώρα πια τα λόγια εκείνα τους,
που μας τα `λέγαν κάθε βράδυ απ’ τα Λονδίνα τους.

Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει,
δε θα το βάλουμε μαράζι
και δε θα κλάψουμε που πάλι μας ξεχάσατε,
γιατί δεν είν’ πρώτη φορά που μας τη σκάσατε
και στην υγειά σας μια οκαδούλα εμείς θα πιούμε
και στη μικρή την Ελλαδούλα μας θα πούμε:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν οι εχθροί σου.

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.

Σε κάθε χιονισμένη ράχη,
σαν πολεμούσαμε μονάχοι,
όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζατε
και μεσ’ στα μάτια με λατρεία μας κοιτάζατε.

Μα ξεχαστήκαν όλα εκείνα,
η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα,
ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα εχύσαμε,
να μας καθίσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε.

Μα φυσικό θα μας φανεί κι αυτό ακόμα
και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ’ ένα στόμα:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λέν’ οι εχθροί σου.

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,
γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.