Πρωινό

Ξύπνησε πολύ νωρίς το πρωί, κι έπιασε ένα από τα βιβλία που διαβάζει τελευταία, κάτι για την δημιουργική γραφή. Χρήσιμες και ενδιαφέρουσες συμβουλές, έχει και ασκήσεις, αλλά ποτέ δεν ασχολήθηκε μ’ αυτές. Θέλουν χρόνο, αλλά και την ανάλογη διάθεση. Σήμερα όμως έχει και τον ένα και την άλλη. Τι θα πρέπει να κάνει; Να ‘στήσει’ στο χαρτί έναν ήρωα. Με εισαγωγικά βέβαια. Τι θα πρέπει να προσέξει, με βάση τις υποδείξεις του βιβλίου; Να είναι ή να μην είναι βασισμένος στον εαυτό του; Να είναι το αυθεντικό πρόσωπο ή μια υιοθετημένη μάσκα; Θα το αποφασίσει στην πορεία. Εμπρός λοιπόν!
      Το ξύρισμα είναι μια τυπική ρουτίνα που γίνεται με αυτόματο πιλότο, κάτι σαν μια διαδρομή που την κάνει κάθε μέρα επί σαράντα χρόνια. Ξέρει κάθε στροφή, κάθε λακούβα και σαμαράκι του δρόμου, πού να κόψει ταχύτητα και που να πατήσει γκάζι, πώς να μη βρει το κράσπεδο σ’ εκείνη την κλειστή γωνία. Ολοκληρώνει τη διαδικασία, που τον ξυπνάει για τα καλά στην πορεία της, με καλό τελικό αποτέλεσμα, χωρίς ατυχήματα.
      Δροσιά σήμερα. Ο βαρδάρης που άρχισε από χθες μεσημέρι έχει ρίξει το θερμόμετρο αρκετά γράδα. Κλείνει τις μπαλκονόπορτες, ψάχνει και το σακάκι της πιζάμας μέχρι να φτιάξει τον καφέ. Καμιά σύγκριση με τον χθεσινό ήλιο που τον χτύπησε κατακούτελα. Η αίσθηση είναι φθινοπωρινή--από τώρα; Βάζει στο ράφι την ιδέα μιας δεύτερης δόσης διακοπών. Η ατμόσφαιρα φωνάζει: «Δουλειά!».
     Ψάχνει ρούχα, ν’ αλλάξει λουκ μετά την τριήμερη απουσία. Εκείνο το παντελόνι είναι το γκρι-μπλε ή το γκρι-λαδί; Είναι δίδυμα, τ’ αγόρασε μαζί πριν ΧΧ χρόνια (διψήφιο νούμερο), τα έχει φορέσει τόσο πολύ που τώρα δεν ξεχωρίζει το χρώμα τους, έχουν γίνει ουδέτερα και τα δύο. Άμα σε βολεύει ένα ρούχο..., σκέφτεται. Ευτυχώς μπορεί να τα ταιριάσει με όλα. Άλλωστε ποτέ δεν ήταν ιδιότροπος στο ντύσιμο. Κι εκείνο το λίγο πιο χοντρό καρώ πουκάμισο θα είναι πιο άνετο για τη  σημερινή θερμοκρασία.
     Να μη ξεχάσει τις τσέπες--μεγάλη υπόθεση. Χρήματα στη μία, χύμα, χωρίς πορτοφόλι (περιττός όγκος). Μαντήλι, κλειδί, ο μικροσκοπικός φακός, κι ένα κομποσχοινάκι στην άλλη, για κάθε χρεία. Στυλό, ταυτότητα, δίπλωμα, σημειώματα στο πουκάμισο. Χωρίς αυτά σχεδόν γυμνός και ξυπόλητος. Παπούτσια ή πέδιλα; Εδώ δεν χρειάζεται δεύτερη σκέψη. Είπαμε φθινόπωρο, αλλά δεν χρειάζεται να φυλακίσει και τα πόδια του. Έχει ακόμη καιρό για κορδόνια και κάλτσες.
      Έτοιμος; Μάλλον. Κινητό, κλειδιά σπιτιού και αυτοκινήτου, τσάντα, ένα ποτήρι κρύο νερό. Κατηφορίζει τις σκάλες, ανάβει τη μηχανή. Η γνωστή γυναικεία φωνή τον καλημερίζει από το ραδιόφωνο. «Καλημέρα!» της απαντάει. Ένα πλατωνικό, καθημερινό ερτζιανό ραντεβού: εκείνη μόνο μιλάει, εκείνος μόνο ακούει. Δέκα, δεκαπέντε λεπτά, όσο διαρκεί η διαδρομή. Αύριο πάλι. Καλημέρα, κόσμε!