Μπλακάουτ

Εκεί που διαβάζω ηλεκτρονικά τις εφημερίδες και σχεδιάζω την επόμενη εξυπνάδα που θα κρατήσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών της σελίδας αυτής, ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση τα πάντα σβήνουν. Η οθόνη μαυρίζει, η μουσική σταματάει, ένα ψόφιο ‘κλικ’ έρχεται από το UPS που υποτίθεται ότι μας προστατεύει από απότομες μεταβολές τάσης. Κάπου μακριά αντηχεί ο υπόκωφος βρόντος ενός κεραυνού--ιδού ο αίτιος! Αφήνω το γραφείο, δοκιμάζω τα φώτα: νέκρα παντού. Είναι ακόμη μέρα, αλλά ο ουρανός είναι μολύβι Φάμπερ Νο 2. Αυτό είναι. Δεν μπορώ να γράψω συνταγές, να ασχοληθώ με φορολογικές δηλώσεις, να ενημερώσω το ιστολόγιο, να παίξω άλλα συναφή παίγνια. Ώρα για χαρτί και μολύβι, ας επιστρέψουμε σε μια προηγούμενη επόχή. Όσο να το σκεφτώ και να αποφασίσω τι θα κάνω, ένα νέο ‘κλικ’, το ρολόι της ηλεκτρικής κουζίνας αρχίζει να αναβοσβήνει, το πολύτιμο ρεύμα επανήλθε. Μια σύντομη ένδειξη της απόλυτης εξάρτησής μας απ’ αυτό, που συνήθως το θεωρούμε δεδομένο και πάντα διαθέσιμο για χρήση. Ακούγονται σειρήνες να πηγαινοέρχονται: προφανώς κάποιοι κλείστηκαν σε ασανσέρ. Ένα τηλεφώνημα από συνάδελφο: τι να κάνει με τη μητέρα του που ζει με συμπυκνωτή οξυγόνου; Και τόσος άλλος κόσμος που υποστηρίζεται μηχανικά στο σπίτι, για ποικίλα προβλήματα. Και τόσες άλλες ανάγκες. Για κάποιους η εξάρτηση έχει πιο ζωτική σημασία. Κάνω το σκέψη ότι το ρεύμα είναι εξαιρετικά απαραίτητο για να το αφήνουμε στα χέρια ιδιωτών ή συνδικαλιστών. Κανείς δεν πρέπει να έχει την ισχύ ή την άδεια να το ανοιγοκλείνει κατά βούλησιν, χωρίς επιτήρηση και κυρώσεις.
     Και μια μεταφυσική προέκταση. Υπάρχει κι άλλο ένα ‘ρεύμα’, ασύγκριτα πιο πολύτιμο και απαραίτητο για όλο τον κόσμο. Το περιέγραψε ο Δαβίδ στον Προοιμιακό ψαλμό πριν τρεις χιλιάδες χρόνια: «αποστρέψαντος δέ σου το πρόσωπον ταραχθήσονται» τα σύμπαντα. Συμφέρον μας και πρακτικό όφελος είναι να βλέπουμε αδιάκοπα ‘Θεού πρόσωπο’, να ‘παίρνουμε ρεύμα’ από την πηγή του φωτός. Το σκεφτόμαστε; Το θέλουμε;