Το ωραίο ιδιόμελο των Αποστίχων του σημερινού Κατανυκτικού Εσπερινού, με αναφορά στον πάντοτε επίκαιρο Άσωτο Υιό και την σωτήρια επιστροφή του:
Χαλινοὺς ἀποπτύσας τοὺς πατρικούς ἀστάτῳ φρενί,
τοῖς κτηνώδεσι τῆς ἁμαρτίας λογισμοῖς συνέζησα,
ὅλον μου τὸν βίον δαπανήσας ἀσώτως ὁ τάλας ἐγώ,
τροφῆς δὲ λειπόμενος βεβαιούσης καρδίαν,
πρὸς καιρὸν λιπαίνουσαν ἡδονὴν ἐσιτούμην.
Ἀλλὰ Πάτερ ἀγαθέ, μὴ κλείσῃς μοι τὰ φιλάνθρωπα σπλάγχνα,
ἀλλ’ ἀνοίξας δέξαι με ὡς τὸν Ἄσωτον Υἱόν καὶ σῶσόν με.
Το αυτό σε μουσική εκτέλεση από την Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία του Λυκούργου Αγγελόπουλου:
Μου άρεσε πάρα πολύ. Μάλιστα χθες το άκουσα πολύ μελωδικά ψαλλόμενο από τις αδελφές στο Μοναστήρι της Παναγίας στο Πανόραμα, όπου βρεθήκαμε στον κατανυκτικό εσπερινό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφή