Ο ιδανικός ασθενής

Με αφορμή μια πρόσφατη εμπειρία κατέγραψα κάποια επιθυμητά χαρακτηριστικά του ιδανικού αρρώστου. Όσο περισσότερα έχει, τόσο καλύτερα:

• Δίνει καλό ιστορικό, απαντά με ακρίβεια και δεν φλυαρεί άσκοπα.
• Έχει τυπικά ευρήματα κατά την εξέταση.
• Έχει μια ξεκάθαρη διάγνωση που δεν απαιτεί λεπτομερείς εξετάσεις με αμφίβολα αποτελέσματα.
• Αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα του προβλήματός του.
• Κόβει το κάπνισμα και δηλώνει αποφασισμένος να χάσει και βάρος.
• Δεν κάνει πολλές ή απαιτητικές ερωτήσεις.
• Δέχεται συμβουλές και ακολουθεί την προτεινόμενη θεραπεία.
• Δεν αμφισβητεί το καθετί που του λέμε.
• Προσέρχεται στο ραντεβού της επανεξέτασης χωρίς ιδιαίτερη ενόχληση.
• Παρουσιάζει σημαντική βελτίωση με την αγωγή του και είναι ικανοποιημένος και ευγνώμων γι’ αυτό.
• Είναι διατεθειμένος να συνεχίσει το πρόγραμμα που του προτείνουμε.

     Όπως καταλάβατε, γενικά θέλουμε βολικούς και εύκολους αρρώστους που να τα πηγαίνουν καλά με τη θεραπεία τους και να μη μας φέρνουν σε δύσκολη θέση. Δυστυχώς βέβαια ένας τέτοιος ασθενής, όπως και όλα τα ιδανικά πράγματα στη ζωή, είναι ένα σπάνιο είδος. Συνήθως έχουμε να κάνουμε με δύσκολη συνεννόηση, με ασαφές ιστορικό, με άτυπα ευρήματα, με ένα βαθμό αβεβαιότητας στη διάγνωση, με μικρή ή καθόλου ανταπόκριση στη θεραπεία, και με τον ασθενή να αναζητεί δεύτερη και τρίτη γνώμη χωρίς να ακολουθεί τις οδηγίες ή να τηρεί τα ραντεβού του. C’est la vie! Πάντως, όταν συναντούμε τον ‘ιδανικό’ το χαιρόμαστε ιδιαίτερα, έστω και για λίγο, σαν μια ανάπαυλα.  
     Όσοι αναγνώστες ιατροί, μπορείτε να προσθέσετε και τις δικές σας προτάσεις στη λίστα. Και μια ακόμη πρόκληση: γράψτε τα επιθυμητά χαρακτηριστικά του γιατρού από τη σκοπιά του αρρώστου. Να δούμε αν θα υπάρξει σημείο συνάντησης.