Μια τυπική ημέρα

Τι μπορεί να χωρέσει ένα 24ωρο; Πολλά, προγραμματισμένα και αναπάντεχα. Η ημέρα που άρχισε χθες γύρω στα μεσάνυχτα μας έφερε δυο φίλους από το άλλο ημισφαίριο: ο ένας παλιός, είχαμε κάπου 12 χρόνια να τον δούμε (αλλά σχεδόν σαν να ήταν χθες...), ο άλλος νεότερος και πρωτοφερμένος στην Ελλάδα. Τους τακτοποιήσαμε στο κατάλυμά τους, τους ευχηθήκαμε καλή διαμονή και καλό προσκύνημα, μια και θα έφευγαν λίαν πρωί για το Άγιον Όρος, και πήγαμε για ύπνο. Το κινητό χτύπησε ώρες λες αργότερα, αλλά ήταν μόλις 1.45. Τέτοια ώρα δεν είναι για ευχάριστα νέα, και το μισοπερίμενα: ο Γιώργος είχε αφήσει τα εγκόσμια. Ούτε δέκα μέρες από την πρώτη μας πρόσφατη επαφή, και τώρα έπρεπε να τον ‘πιστοποιήσω’. Απαραίτητο καθήκον, μέρος της φροντίδας του καρκινοπαθούς στο σπίτι, για την οποία έγραφα προχθές. Η φροντίδα περιλαμβάνει και την οικογένεια, που πρέπει να αντιμετωπίσει το πένθος και τα συνεπακόλουθά του. Ιατρική εργασία το πρωί, ευτυχώς τελειώνουμε εγκαίρως, μια και θα πρέπει να πάμε και στην νεκρώσιμη ακολουθία (και να σκεφθείς ότι σήμερα σχεδίαζα να πάω στη Λάρισα). Ο καιρός καλός, δεν δυσκολεύει την μετακίνηση. Ο ναός του Προφήτη Ηλία σχεδόν γεμάτος: συγγενείς, φίλοι, γείτονες, αποχαιρετούμε τον παλιό μας συγκατασκηνωτή με τον ορθόδοξο τρόπο. Για να το σκεφθούμε λίγο: στη θέση του θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από μας. Ο Θεός να τον αναπαύσει. Κατευθείαν για το ιατρείο στη συνέχεια. Το πρόγραμμα είναι πολιτισμένο, σχετικά εύκολες καταστάσεις, χωρίς διαγνωστικά διλήμματα ή θεραπευτικούς γρίφους. Εκτός από μια αξονική που δεν δείχνει ιδιαίτερα ευχάριστη: ο ασθενής θα έλθει τη Δευτέρα, και να δούμε τι θα μπορέσουμε να κάνουμε. Ένα ζευγάρι συναδέλφων και παλαιών φίλων από μακριά περνούν να μας δουν το βράδυ. Ευκαιρία να πιούμε ένα τσάι και να ανταλλάξουμε απόψεις για τα τεκταινόμενα στον χώρο μας (τα έχουμε πει τόσες φορές). Κανείς δεν γνωρίζει τι τέξεται η επιούσα, και κανείς δεν αναλογίζεται ότι σήμερα είμαστε και αύριο δεν είμαστε, και συνεπώς τα σχέδιά μας και οι ενέργειές μας πρέπει να λαμβάνουν πάντα υπόψη και αυτή τη διάσταση. Όσο να τα πούμε κοντεύουν μεσάνυχτα και πάλι. Το ρολόι μηδενίζεται, ξαναρχίζουμε τον κύκλο, καλή μας νύχτα.