Προ... παιδεία

Μου δόθηκε αφορμή αυτές τις μέρες και έκανα κάποιες σκέψεις. Λοιπόν, τόσα χρόνια πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο στην Ελλάδα, υποτίθεται για να ‘παιδεύονται’, και το μόνο που μαθαίνουν (με τη βοήθεια των φροντιστηρίων) είναι πώς να περάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ώστε να καθυστερήσουν την είσοδό τους στην καταγεγραμμένη ανεργία. Αυτό που δεν φαίνεται να μαθαίνουν ποτέ και πουθενά είναι το ‘πολιτεύεσθαι’ (αυτό που παλαιότερα ονομάζαμε αγωγή του πολίτη), το πώς λειτουργούν οι θεσμοί του κράτους, ποιες είναι οι συνέπειες των πράξεών τους και οι ευθύνες που απορρέουν από αυτές. Αντίθετα, μαθαίνουν από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα το ‘έτσι γουστάρω’, την αντιλογία, την συνεχή διαμαρτυρία (ασχέτως θέματος), την ανευθυνότητα, τον τσαμπουκά, την άμυαλη βία προς έμψυχα και άψυχα, με αρωγούς και συνηγόρους τα κόμματα, τα ποδοσφαιρικά σωματεία, τους δασκάλους (ενίοτε δε και τους γονείς), και αποδέκτη της απαιδευσίας τους όλη την κοινωνία. Επισκέφθηκαν άραγε ποτέ μια αίθουσα δικαστηρίου για διδακτικούς λόγους, πριν να φθάσουν να την γνωρίσουν μια μέρα ως κατηγορούμενοι; Ίσως μια τέτοια επίσκεψη θα ήταν πιο χρήσιμη από εκείνες τις 'στημένες' στο Κοινοβούλιο. Το παράδειγμα δεν είναι το μόνο, αλλά αναφέρεται ενδεικτικά για να καταδείξει τις πρακτικές ελλείψεις του παιδευτικού μας συστήματος.