Φορολογική ισότητα

Η εμπιστοσύνη μου στην περί ισότητος και δικαιοσύνης αντίληψη του ελληνικού κράτους καθημερινά ενισχύεται, με την ανάγνωση ειδήσεων όπως αυτή που λέει ότι με τροπολογία στο νόμο περί φορολογίας ακινήτων αναβάλλεται για ένα έτος η εφαρμογή της διάταξης που προβλέπει την επιβολή του ειδικού φόρου 20% στις διαφημίσεις, που προβάλλονται από την τηλεόραση. Αυτό δε που με κάνει να νιώθω έναν κόμπο συγκίνησης στο λαιμό για την ευαισθησία των κρατούντων είναι το αιτιολογικό της αναβολής: «Οι λόγοι που επέβαλαν τη μετάθεση της έναρξης ισχύος της εν λόγω διάταξης μέχρι σήμερα δεν έχουν εκλείψει, αντίθετα επεκτείνονται διαρκώς με αποτέλεσμα τυχόν εφαρμογή της από 1.1.2014 να δύναται να προκαλέσει περαιτέρω προβλήματα στη βιωσιμότητα των τηλεοπτικών σταθμών και των διαφημιστικών εταιρειών».  Προφανώς οι λόγοι που επιβάλλουν ακόμη και την αναδρομική φορολόγηση των κάθε είδους φουκαράδων στην επικράτεια είναι τελείως διαφορετικοί από εκείνους που εξαιρούν τις τηλεοπτικές επιχειρήσεις. 
     Η ‘Ημερησία’ που αναγράφει την είδηση προσθέτει ότι «Στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους δεν αναφέρεται συγκεκριμένο ποσό για τις απώλειες εσόδων για το έτος 2014 από τη μετάθεση της επιβολής του ειδικού φόρου 20% στις τηλεοπτικές επιχειρήσεις. Αναφέρεται, όμως, ότι η απώλεια εσόδων θα αναπληρώνεται από άλλες πηγές του κρατικού προϋπολογισμού». Ας αφήσουμε τη φαντασία μας ελεύθερη.

[Του Α. Πετρουλάκη, Καθημερινή 13-12-2013]