Ξαφνιάσματα

Μοιράζομαι μαζί σας δυο μικρά, χαριτωμένα θα τα έλεγα, επεισόδια, που δείχνουν ανάγλυφα πώς μπορεί κανείς να δει με διαφορετικό μάτι κάποια πράγματα που τα θεωρούμε καθημερινά και δεδομένα, τόσο που πρακτικά τα αγνοούμε.
     Τις προάλλες μετέφερα ένα βράδυ κάποιον αγιορείτη στο κατάλυμά του. «Πόσο μου αρέσουν οι σταυροί των φαρμακείων!» είπε σε κάποια στιγμή ενώ περνούσαμε από πολυσύχναστο δρόμο. «Ευτυχώς δεν τους κατάργησαν ακόμη». Από τον φωτεινό διαφημιστικό ‘κράχτη’ του φαρμακείου, ο αγαθός του λογισμός είδε μόνο τον σταυρό.
     Πρόσφατα επίσης ξεναγούσα στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης δυο επισκέπτες από ηπειρωτική περιοχή της Αφρικής, που δεν είχαν δει ποτέ θάλασσα. Όταν αντίκρισαν την παραλία της Μηχανιώνας δεν πίστευαν στα μάτια τους. Τους εξήγησα, δείχνοντας στον χάρτη, ότι μπροστά τους απλώνεται το Αιγαίο πέλαγος, που είναι κομμάτι της Μεσογείου. Εντυπωσιά-σθηκαν. Μάλιστα δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι όλο αυτό το νερό είναι αρμυρό, μέχρι που το δοκίμασαν μέσα στη χούφτα τους! Το χαρούμενο ξάφνιασμά τους θύμιζε μικρό παιδί που κάνει την πρώτη του ανακάλυψη στον κόσμο.
     ‘Εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία...’