Ήχοι του Σαββάτου

Η πολύβουη γειτονιά μας δεν στερείται φασαρίας, σχεδόν κάθε μέρα. Αργίες, εορτές, καλοκαιρινές διακοπές μπορεί να κατεβάζουν κάπως τα ντεσιμπέλ, αλλά υπάρχει συνεχώς ένα ηχητικό υπόβαθρο που είναι δύσκολο για τους καινούργιους, αποδεκτό για τους εγκατεστημένους, ενοχλητικό όταν ξαναγυρίζεις από απουσία στο εξωτερικό ή την εξοχή. Μια βοή σχεδόν αδιάκοπη, υπόκωφη, που σπάζει βάναυσα και απρόσμενα από το μαρσάρισμα ενός καμικάζι σε ώρα κοινής ησυχίας, την διαπεραστική σειρήνα ενός ασθενοφόρου που προσπαθεί να ελιχθεί μέσα στο μποτιλιάρισμα χωρίς να προκαλέσει επιπλέον θύματα, τον συναγερμό των δυο πυροσβεστικών οχημάτων που στρίβουν από τη Μαρτίου με κατεύθυνση προς τα έξω, το βάρβαρο ντάμπα-ντούμπα ενός ημίκωφου οδηγού με ορθάνοιχτα παράθυρα και με μπλε φώτα να αναβοσβήνουν κάτω από το σασί του οχήματος (αυτοκινούμενη ντίσκο). Για τον τελευταίο ισχύει ένα θεωρητικό πρόστιμο εφτακόσια ευρώ, αλλά ποιος θα το επιβάλει; Προσωπικά δεν θα είχα σοβαρή αντίρρηση στη δημόσια διαπόμπευση μετά ραβδισμού τόσο για τον ‘φιλόμουσο’ όσο και για τον θορυβώδη καμικάζι, αλλά ξεφεύγουμε από το θέμα.

     Το Σάββατο όμως έχει την τιμητική του. Εκτός από το συνηθισμένο ηχητικό προφίλ, υπάρχουν και τα έκτακτα… τακτικά. Η μεγάλη λαϊκή αγορά με τις κραυγές των πωλητών. Η επίσης μεγάλη έξοδος προς τη θάλασσα με τις ατέλειωτες ουρές αυτοκινήτων και τα κορναρίσματα που τις συνοδεύουν. Η επίμονη χρήση ενός κλάξον που φανερώνει ότι κάποιο όχημα έχει ‘κλείσει’ κάποιο άλλο: το ακούμε όλοι οι άλλοι εκτός από τον υπαίτιο οδηγό, που μπορεί να εμφανισθεί μόνο μετά από καμιά ώρα, φορτωμένος με κάθε λογής πραμάτειες, λαχανικά, φρούτα, ψάρια, ένα χαλάκι για την πόρτα, μια γλάστρα με γαρδένια που βρήκε σε τιμή ευκαιρίας, ένα μεταχειρισμένο ραδιόφωνο που πουλούσε κάποιος οικονομικός πρόσφυγας, και βάλε. Και το σημερινό κερασάκι: ένα ακορντεόν που παίζει στα στενά τα ‘Κύματα του Δουνάβεως’ και άλλα παρόμοια ρομαντικά κομμάτια. Άλλος ‘οικονομικός’ αυτός, ποιείται την ανάγκην φιλοτιμίαν και αξιοποιεί το μουσικόν του τάλαντον ελπίζων όπως αποκομίση κέρματά τινα ριπτόμενα από των εξωστών των παρακειμένων οικοδομών και στοχεύοντα τον πλατύγυρον πίλον ον περιάγει ο υιός του. Πώς μου βγήκε η τελευταία φράση σε ύφος Παπαδιαμαντίζον; Μυστήριο. Δεν πειράζει όμως, την καταλαβαίνετε από τα συμφραζόμενα. Με δεδομένο ότι θα πρέπει (α) να βρεθεί κάποιος να τον ακούσει, (β) να εκτιμήσει την μουσική του προσφορά, (γ) να φιλοτιμηθεί να ψάξει για κέρμα και (δ) να στοχεύσει με σχετική επιτυχία, οι πιθανότητες κέρδους δεν φαντάζουν πολύ μεγάλες. Πάντως ξαφνιάζει ευχάριστα την ακοή, έστω κι αν δεν περνάει από βολικό εξώστη για να επιχειρήσω την… βολή του κέρματος. Ίσως κάποια άλλη φορά. Καλή του τύχη!