'Φοβίες'

Η Ψυχιατρική χρησιμοποιεί τον όρο 'φοβία' για να υποδηλώσει καταστάσεις παθολογικού φόβου (σε βαθμό που προκαλεί άγχος και ανικανότητα του πάσχοντος να λειτουργήσει φυσιολογικά) απέναντι σε καταστάσεις ή πράγματα που δεν είναι καθεαυτά επίφοβα, ή είναι και ανύπαρκτα μερικές φορές. Έτσι μιλούμε για κλειστοφοβία, αγοραφοβία (το αντίθετο της προηγούμενης), υψοφοβία, αραχνοφοβία, νοσοφοβία κτλ.

     Δυο 'φοβίες' κυριαρχούν στα Μέσα στην εποχή μας, όχι όμως με την αυστηρά ψυχιατρική έννοια. Η μία είναι η 'ξενοφοβία', η ψυχική αντίδραση στην ολοένα αυξανόμενη παρουσία ξένων στο καθημερινό μας περιβάλλον. Θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί μια ακραία μορφή της φυσικής επιφυλακτικότητας που έχει κανείς απέναντι σε ανθρώπους που δεν καταλαβαίνει (ως προς τη γλώσσα, τη συμπεριφορά, τον τρόπο ζωής κτλ). Όσοι ζήσαμε στο εξωτερικό, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τον δισταγμό αυτό, και μπορούμε να τον κατανοήσουμε, έστω κι αν δεν μας άρεσε στην αρχή. Πρόκειται για συναίσθημα που μπορεί να βελτιωθεί με τον χρόνο και την εξοικείωση, αλλά αυτό εξαρτάται από τις εμπειρίες και τα βιώματα κάθε συγκεκριμένου ανθρώπου. Την αποδοχή από τους άλλους την κερδίζεις με προσπάθεια, ακόμη και με κάποιες θυσίες.
     Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τη δεύτερη 'φοβία', μια ετικέτα που προσάπτουν διάφοροι σύγχρονοι 'προοδευτικοί' στον υπόλοιπο κόσμο για να δημιουργήσουν κόμπλεξ κατωτερότητος. Πρόκειται για την 'ομοφοβία', λέξη με την οποία περιγράφουν την αποστροφή που αισθάνεται κάθε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος απέναντι στην κραυγαλέα δημόσια προβολή της ομοφυλοφιλίας ως 'παραλλαγής του φυσιολογικού' με εκδηλώσεις τύπου Gay Pride και γάμους ομοφύλων στη Γαλλία και αλλαχού. Οι εκδηλώσεις αυτές θυμίζουν την Αισωπική αλεπού με την κομμένη ουρά, που προσπαθούσε να πείσει τις άλλες ότι αυτή είναι η μόδα. Έχουν σκοπό να κάνουν κοινωνικά αποδεκτή μια συμπεριφορά που (υποτίθεται) αφορά μόνο σε ενήλικες, αλλά που αύριο μπορεί να οδηγήσει (με τις κατάλληλες πιέσεις) σε τροποποίηση των ορίων ηλικίας, ώστε να περιλαμβάνει και άτομα που σήμερα θεωρούνται από τον νόμο ανήλικα και προστατεύονται (κάτι που έγινε στην Αγγλία με τη μείωση των ορίων συγκατάθεσης για σεξ από τα 18 στα 16, και βλέπουμε...). Εδώ ο όρος 'φοβία' είναι παραπειστικός δυσφημισμός: μάλλον για αηδία πρέπει να κάνουμε λόγο. Όταν κάνεις την κρεβατοκάμαρά σου δημόσιο χώρο, τότε δεν θα πρέπει να παραξενεύεσαι αν δέχεσαι κριτική για την προσωπική σου συμπεριφορά, σε όποιο φύλο κι αν ανήκεις.