Ευθύνη τρόμου

Με αφορμή τις χθεσινές βομβιστικές επιθέσεις στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, μου ήρθε στο νου το ευαγγελικό: ‘Όταν λέγωσιν ειρήνη και ασφάλεια, τότε αιφνίδιος αυτοίς εφίσταται όλεθρος’. Αυτό που ονομάζουμε τρομοκρατία έχει έμφυτα όλα τα στοιχεία του κακού: είναι τυφλό, αδιάκριτο, ύπουλο και κακόβουλο. Πέρα από τον θόρυβο και τον συνοδό τρόμο (που κι αυτός είναι τυφλός και καχύποπτος), έχει άλλο στρατηγικό σκοπό; Το κράτος του τρόμου είναι αρκετό για να αποδιοργανώσει μια ‘ειρηνική’ και ‘ασφαλή’ κοινωνία για πολλά χρόνια. Αυτή φαίνεται να είναι συνήθως η υποκείμενη επιδίωξη του κάθε τρομοκράτη, ό,τι χρώμα μαντήλι κι αν φοράει στο λαιμό ή το μέτωπό του. Δεν ξέρουμε ποιος θα ‘αναλάβει την ευθύνη’ για το χθεσινό τραγικό συμβάν. Αν όμως αποτέλεσμα της ενέργειάς του αυτής είναι ένας μακροχρόνιος πόλεμος με εκατοντάδες και χιλιάδες ‘παράπλευρα’ θύματα (βλέπε Αφγανιστάν), αυτός δεν θα φέρει καμία ευθύνη γι’ αυτό; Στον πολυσύνθετο και ‘εν γενική συγχύσει διατελούντα’ κόσμο μας, η έννοια της ευθύνης είναι πολύ ασαφής.