Νέο Κυπριακό

Από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας δεν υπήρξε εποχή που το ‘Κυπριακό’ να μη βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητος. Λίγο πριν γεννηθούμε ήταν ο απελευθερωτικός αγώνας κατά των Άγγλων, και στη συνέχεια η ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα γεγονότα του 1964, το πραξικόπημα της χούντας και οι εισβολές του Αττίλα, η διχοτόμηση, οι απανωτές απόπειρες διαπραγματεύσεων και μεσολαβήσεων (τι διζωνικές, τι ομόσπονδες, τι δικρατικές και άλλες λύσεις δεν έχουμε ακούσει...), το σχέδιο Ανάν και το περήφανο ΟΧΙ του μακαρίτη Τάσσου Παπαδόπουλου, για να μείνουμε μόνο στα πιο ονομαστά. Και τώρα, φτάσαμε στην οικονομία. Κυπριακό και πάλι, αυτή τη φορά με την οσμή του χρήματος που βράζει τόσα χρόνια στα ‘καζάνια’ των τραπεζών της και τώρα απειλεί να πετάξει το καπάκι της χύτρας όχι μόνο πάνω από την μεγαλόνησο, αλλά και από την Ευρώπη ολόκληρη. Θα μπορούσε βέβαια κανείς να σκεφθεί ότι αν μια οικονομία είναι χτισμένη πάνω σε μαύρα (ή τουλάχιστον σκούρα γκρίζα...) λεφτά, πολύ εύκολα θα γίνει καπνός μαζί μ’ αυτά. Δυστυχώς η πολυτέλεια μιας τέτοιας ‘χαιρεκακίας’ δεν υπάρχει: όλοι στο ίδιο τσουκάλι βράζουμε. Εκεί ‘όπου σης και βρώσις αφανίζει και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι’. Μέχρι πότε;